zaterdag 21 november 2009

Gelijkspel tegen RSR Ivoren Toren

In de derde competitiewedstrijd, thuis tegen RSR Ivoren 4 uit Rotterdam deden Rokado's vier topborden eindelijk weer eens dat waarvoor ze ingehuurd waren: namelijk het binnenhalen van de volle buit van 100 procent. Hans, Frank, Marco en ik kenden geen genade pakten het hele punt. Tot zover uiteraard geen klachten.
Het mindere nieuws dat hier tegenover staat was de volstrekte, collectieve off-day van onze vier staartborden gisteravond: nul uit vier, zelfs geen schamel halfje kon eraf om winst te verzekeren. Overigens moet hier direct aan toegevoegd worden dat de kans dat we op deze lagere borden meer dan 0 punten zouden pakken de complete avond al volstrekt illusoir was. Met andere woorden: we hadden er geen schijn van kans.
Hans was uiteraard het eerste klaar, na een stief uurtje spelen had hij met zwart zijn tegenstander John Ruitenberg (1833)ingepakt en kon met een gerust hart aan het bier (dus na de partij, Leo) om de verrichtingen van zijn teamgenoten te volgen. Met zwart maakte ik daarna gebruik van een openingsexperiment van Paul Dekker (1858) dat niet helemaal naar wens liep en kon de partij met winst afsluiten. Aan bord acht intussen restte Murphy bij het overzien van de rokende puinhopen voor zich, na het voeren van een mislukte alles of niets aanval, helaas niets anders dan op te geven tegen Rick van der Eijk (1519).
Frank was zijn partij tegen RSB-wedstrijdleider Arrian Rutten (1697) dramatisch begonnen: na tien minuten zag hij stukverlies over het hoofd. Met een dame-uitval naar a5 gaf Arrian schaak en viel tegelijkertijd de ongedekte witte loper aan op g5. Toch een bekend truckenmotief. Gelukkig kreeg Frank compensatie die allengs uitmondde in een sterke aanval. In het verre eindspel en in tijdnood kreeg Frank het stuk terug cadeau en kon even later het punt naar zich toe trekken door he resterende toreneindspel gemakkelijk te winnen.


Frank - Arrian Rutten (1-0)

Hans wees op de volgende stelling in Frank's partij:

Stelling na .Pe4 Dg6

Frank had geniaal kunnen winnen in deze stelling met Tg1! In plaats van De5+
2.Thg1! De8 3.Txg7!!+ Lxg7 4.Dd6+ Kc8 (4...Kb7 5.Pc5+ Kc8 6.Db6 De7 7.Td6) 5.Dc5+ Kb8 6.Db6+ Kc8 7.Pd6+ en 1-0

Marco had met wit gewonnen van Leo van Dongen (1809) en had dit gedaan zonder zijn tegenstander veel tegenkansen te gunnen. Tot zover dus, nogmaals, geen klachten. 4-0 op de topborden. Ging het altijd maar zo.

Marco - Leo van Dongen (1-0)

Onze roemruchte onderste borden dan: Leo kon aan zijn succes met de zwarte stukken het afgelopen weekend geen passend vervolg geven. Hij speelde een opening waarvan hij de finesses geloof ik niet echt kende. Zijn dame werd van hot naar her gejaagd en zijn stelling werd slechter en slechter. Zo slecht uiteindelijk dat er geen redden meer aan was tegen zijn opponent Jeroen Landman (1697).

Leo - Jeroen Landman (0-1)

Peter werd op bord zeven in een aanval snoeihard van het bord geknald door de enige dame van het gezelschap: Daniëlle Talmon(1684). Ik geloof niet dat Peter ook maar een moment uitzicht heeft gehad op meer.

Peter - Danielle Talmon (0-1)

Ook Theo, die het deze keer wel tot een rokade wist te brengen maar dat helaas naar de verkeerde kant deed, was slachtoffer van de aanvalsdrang van zijn tegenstander Mark Beijen (1544). Mark investeerde een stuk in zijn aanval en ongetwijfeld had Theo het ergens beter kunnen spelen, maar de praktische problemen waren zo groot bij rap slinkende bedenktijd dat Theo's opgejaagde witte koning aan het einde zelfs pardoes mat werd gezet.
Hiermee werd de einduitslag van 4-4 van deze avond met twee verschillende gezichten vastgelegd. De volgende wedstrijd op het programma is 18 december de topper tegen HZP uit Schiedam. Een collectieve off-day zal in die ontmoeting ongetwijfeld wel fatale consequenties hebben en onze kampioenspretenties de nek omdraaien. Dus laat het ons niet zover komen!

Ook op de site van Ivoren Toren een verslag en Theo als lijdend voorwerp in het Fragment van de week: Team 4 stunt slechts half in Niemandsland

Rick

maandag 16 november 2009

Verslag Haags weekend toernooi

Zat slecht in mijn vel door van alles en nog wat. Het is uit met de vriendin, ik had last van mijn rug die donderdag nog door de chiropractor was gekraakt, maar het zat net niet lekker, waardoor ik van die steken onder in mijn rug had. Dat werkte flink op mijn zenuwen. Verder had ik vrijdagavond nog voor de beker tegen Sjah mata verloren in een krankzinnige triller. Om twee uur pas slapen en dan om half zeven eruit om de trein te gaan halen.
Dan zaterdag drie partijen moeten spelen omdat het recht van de bye al vergeven was op de vrijdag dus. De zaterdagavond even met Wilbert wezen stappen in een Haags Cafeetje, tot ca 2 uur, om half drie gaan slapen en dan zondagvroeg er weer tegenaan.
Grappig is dat al mijn partijen door zwart zijn gewonnen, gelukkig had ik drie maal zwart. Alle partijen waren leuk en spectaculair te noemen.

Een paar stellingen

Leentjes - Don Leo, ronde 1, stelling na 21 Th2?

21. .. Lxc5! 22. Dd3 Dg1+ 23. Tf2 Dg3+ Kd2 24. Lxd4! 0-1


Don Leo – Gert Steegmans ronde 4. Ik ben helemaal op een hoop gespeeld, Wilbert zei dat zwart plus 10 op de witte velden stond en wit + zes op de zwarte :)Ik dreig La3
Zwart vond hier na lang denken het sterke 26 .. Dc6! Nu falen zowel La3 als Txb7 op 27... Txe2 gevolgt door Dxg2+. Knap gevonden. Ik wist deze stelling ondanks alles weer binnen remise vaarwater te krijgen omdat met 43 seconden op de klok de partij alsnog weg te geven.


Patrick Hatsjoe – Don Leo ronde 5

Wit’s laatste zet (b5) probeert hem tegenspel te verkrijgen. Dat komt er niet
36 .. cxb5 37 Txd5 Pe5! 38 Txb5 Pd3 39 Dc2? Dd7 kleine dreiging 40 Pf2! Is wel voldoende maar wit wilde er worden afgeknuppeld, ok dan 40 .. Kh2 ;) Pxd1 41. Dxf5 :) Txf5 0-1


Ik heb wit al uit elkaar gespeeld, maar ben nog niet binnen, dat duurt niet lang, daarbij moet natuurlijk niet op materiaal worden gekeken, de e-lijn moet open

17.. Pg4 18 Dh3 e5! 19 Dxg4 exf4 20. Dxf4 Dxd3 21. Td1 Te8! Zo fase 1 precies volgens plan



Sla me dan als je kan. 22. Dc1 Df5 23 Ta1 Te6 24 Dd2 Tce8 25 h3 gaat je maken, dank u. 25.. g5 ik zal het wel even helemaal openbeuken dan :) 26 Kf1 g4 27 hxg4 Dxg4 de witte stelling lijkt al aardig op een abattoir, het slachtvee kan via de open h-lijn worden afgevoerd.


Zo nu nog even een plannetje uitbroeden. Ik vond er een. Doel een toren op h6 zien te krijgen zonder dat wit via de e-lijn binnen kan komen. 28 .. Dh5 (met zicht op e8) 29 Kg1 f5 30 Txe6 Txe6 31 Te1 Th6 game over dacht ik. Wit vond nog 32 f3 Dh2+ 33 Kf2 Dh4+ 34 Kg1?! Tja wil zich niet laten afslachten maar de deur is toch echt dicht hoor 34 .. Lxd4+ 35 Kf1 Dh1+ 36 Ke2 Dxg2 ik wikkelde nu af naar gewonnen toreneindspel

Zo tpr 2000+ :)

Het was bijzonder gezellig samen met de schaakmaat Wilbert, die ietwat ongelukkig speelde, ook wel tpr 2000+ maar er had echt meer ingezeten. Naar eigen zeggen had hij zijn mooiste partij verknald, dat doet altijd zeer.

Schaakgroet,

Don Leo

zondag 15 november 2009

Beker: Verlies tegen Shah Mata

Omdat de rest van het team weer te lui is om een stukje voor ons geliefde blog te maken, hier opnieuw iets van mijn hand, en dat terwijl ik de uitslag niet eens weet. Dat is altijd een lastig karwei.
Afgelopen vrijdag de dertiende was promotieklasser Shah Mata uit Rotterdam te gast in Nieuw-Beijerland voor de eerste ronde van de RSB-beker. Een gelijkwaardige tegenstander dus waar we onze handen vol aan zouden krijgen. En dat bleek ook alras.
Aan bord 1 ontsnapte Hans met een remise nadat hij positioneel had misgegrepen. Kennelijk geïmponeerd door Hans’hoge rating was zijn tegenstander de Lange tevreden met niet meer dan remise via zetherhaling met eeuwig schaak.
Frank speelde met wit een rustig variantje en kreeg voordeel tot groot voordeel toen zijn tegenstander Roel Warnik een kwaliteit offerde voor wel erg schimmige compensatie en vage aanvalskansen op de koningsvleugel. Frank zal dat normaal gesproken ongetwijfeld naar winst uitgeschoven hebben.
Tegen John Onderdelinden op bord drie had ik het zwaar te verduren. Er ontstond een stelling met tegengestelde rokades waarbij alleen wit aanvalskansen bleek te krijgen. Ik stond na het pakken van een vergiftigd pionnetje compleet aangekrant op de zevende en achtste rij, kon eigenlijk geen vin meer verroeren. Maar John miste enkele keren de beste voortzetting waardoor ik in de partij kon blijven. Zeer jammer was het daarom dat juist toen, in zeer hoge tijdnood, aan het belendende bord van Leo Rietveld enorm tumult uitbrak omdat zijn tegenstander Cees van Oosterom een onreglementaire zet gespeeld zou hebben. Ondanks diverse verzoeken bleef het aan dat bord storend rumoerig en ga dan in ziedende tijdnood bij slechte stelling maar eens de beste zetten vinden. Dat lukte dus niet met die takkeherrie, hetgeen mij redelijk frustreerde, kan ik u melden. Enfin die partij verloor ik dus, en terecht, zo wees analyse achteraf uit. Boos vertrok ik direct na afloop, zodat ik de rest niet heb kunnen volgen.
Wel had ik eerder nog meegekregen dat Leo in zijn partij tegen Van Oosterom een stukoffer had gebracht en daarvoor een uiterst linke pion op a7 kreeg die een groot aantal zwarte stukken in zijn greep hield. In tijdnood speelde zijn tegenstander een onreglementaire zet (ik geloof een soort paardmanoeuvre met een toren) die alleen door de omstanders opgemerkt werd. De discussie was na het vallen van de vlaggen of de wedstrijd niet direct, dus bij constatering van de onreglementaire zet had moeten ingrijpen. Ik ken die reglementen niet maar het is natuurlijk altijd handig als de dienstdoende wedstrijdleider (Theo) ze wel kent. Dat was dus niet het geval. Leo verloor zijn partij in een "krankzinnige thriller". Jammer, maar dat maakt me wel benieuwd naar het verloop van de partij.

Waarvan akte: hierbij Leo's commentaar op zijn partij met zoals gebruikelijk (slik) veel diagrammen:


Don leo – Kees van Oosterom, zwart aan zet

Het staat -10 en zwart is ook nog aan zet. 31 .. De7 32 Da2 e3 33 De2 Dc5 34 Da2 Pf2+ 35 Kh2

Stelling 2:

Zwart pakt zijn toren op wil hem op d2 plaatsen, ziet De6 aankomen en denkt das foute boel, met nog een minuut of twee op de klok zet hij pardoes 35 .. Tf6!! Van daar uit gaat de partij verder tot na de tijdscontrole 36. Tfc1 De5+ 37 Kg1 Pxh3 38. gxh3


Nu breekt al het rumoer los. Hans zegt ‘lekkere zet Td5-f6!!? Wat zeg ik de wedstrijdleider moet dat zien en ingrijpen. De laatste 7 zetten had ik zitten strepen, ik was blij dat ik de tijd had gehaald. In de keuken werd nu de partij nagespeeld om de streepjescode in echte zetten te veranderen.
Nadat gebeurd was was ik mijn pen vergeten, ik liep terug naar de keuken en zag tot mijn grote verbazing de volgende stelling daar staan:


Gluiperd, dacht ik hier, heeft iemand snel even geanalyseerd, de vraag is alleen wie?

Vanuit stelling 2 moeten we verder, Rick is naar huis toe, bij remise moeten we snelschaken. Ik bied remise aan, het zinde me niet wat ik in de keuken zag staan. Zwart speelt echter nu dus vanuit stelling 2 35. .. Td7 in een keer en ik antwoord 36. De6 Tja nu zie ik dat we stelling uit de keuken, stelling 4 hebben bereikt en ik ga flink te keer. Ik zeg dit kan en mag niet. Ik bied weer remise aan.
Iedereen maakt mij wijs dat we nu moeten doorspelen, ik vind het nog steeds maar vaag. Nou is het grootste probleem is dat ik die oneerlijkheid niet uit mijn gedachten meer krijg want ik krijg me daar zo meteen nog een kans dat wil je niet weten.

36. .. De7 tja nu kan ik wel opgeven dacht ik maar ik toverde 37 Pd4 uit de hoge hoed (Fritz vond Pxc7 een pak beter zie ik) gevolgd door Te8??



Tja hier heb je echt Txb7 maar als je niet meer denkt anders dan wat is er allemaal in de keuken gebeurd dan zit je alleen mar naar stukken hout te kijken.
Ik speelde 38 Dxe7 T8xe7 39 Pc6 wat tot niets meer leidde. Tot zover de licht tumultueuze partij van Don Leo.

Hiermee kwam ook meteen in de eerste ronde een abrupt einde aan Rokado's bekeravontuur van dit jaar. We hebben het wel eens beter gedaan.

Rick

zaterdag 31 oktober 2009

Charlois 4 krijgt klapjes

Op de site van Charlois Europoort stonden wat onschuldige plaagstootjes voorafgaande aan onze wedstrijd van gisteravond met hun vierde (!) team. We zouden het slachtoffer worden van een enorm pak slaag en verder werd eerder al gemeld dat de eerste serieuze krachtmeting voor dit vers gepromoveerde vierde (dat dit jaar absoluut opnieuw moet promoveren, anders wordt de teamleider geroyeerd als lid schijnt het) eerst zal plaatshebben in de derde ronde als HZP Schiedam de tegenstander zal zijn. Aan het bezoek van Rokado in de tweede ronde werd gemakshalve eventjes voorbijgegaan. Een formaliteitje. Een plichtpleginkje. Schriftelijk afdoen eigenlijk.
Niet dat het ons deerde hoor. Noch dat het ons motiveerde of als een rood lapje op een stier werkte of iets dergelijks, wat misschien de bedoeling was. Integendeel. Doorgaans vegen we ons achterwerk af met datgene wat er op andere sites over Rokado geschreven wordt. Zo ook in dit kansloze geval.
De resultaten tegen Charlois waren de laatste paar jaar weliswaar bar slecht te noemen (er staan me nog een paar kansloze nederlagen bij uit de beker en de laatste bondswedstrijd tegen het tweede in de promotieklasse eindigde in een waar slagveld), maar het vierde van Charlois moest toch wel te pakken zijn.
De toestroom van nieuwe leden die dit seizoen op het succes van deze sympathieke club uit Rotterdam-Zuid afkwamen als vliegen op een verse hoop stront (als je wint heb je vrienden, zong Herman Brood al), zorgde ervoor dat ook hun vierde in vergelijking met vorig jaar (toen gepromoveerd als kampioen uit de tweede klasse) gisteravond in een aanmerkelijk versterkte samenstelling kon aantreden. Voor onderschatting moest derhalve gewaakt worden.

Al heel snel begon de avond zeer hoopgevend: aan bord één deelde Hans een eerste knal uit. Na precies 42 minuten verdwenen de stukken weer in het doosje nadat de uit tactische overwegingen op het hoogste bord geposteerde reuzendoder Piet Verheij (1819) in een woeste koningsaanval gevloerd werd. Hans en Piet zijn beide vlot spelende, impulsieve schakers. Deze keer pakte de clash dus duidelijk in het voordeel van onze onomstreden eerstebord speler uit.
Op bord drie won ik met wit van Erik van den Berg (2033), die , zo hoorde ik na afloop van diverse mensen, ook goed schijnt te zijn in het spel Stratego (bij ons is Peter Luijendijk dan weer heel goed in sjoelen. Zo!). In bedenkelijke positie met nauwelijks tijd op de klok blunderde van den Berg groot materiaal weg.
Tactisch aan onze kant was de opstelling van Leo op bord zeven. Met wit won hij soepeltjes van Sascha Ottenhof (1871), in een aanval met stikmat-motief.

Nagekomen commentaar van Leo:

Mijn vorige partij stond in het teken van verliefdheid. We hebben kunnen zien tot wat dat allemaal voor kolderieke capriolen dat kan leiden. Tijdens mijn laatste sessie bij mijn persoonlijke healer Annemiek kreeg ik het dringende advies echt wat aan die verliefdheid te doen, dat advies heb ik opgevolgd.
Ik ben niet meer verliefd, ik denk dat nu ‘eindelijk’ iemand op mij verliefd is ;)
Daardoor voel je je meteen een stuk sterker en zekerder achter het bord. Om aan te tonen dat het hier niet om prietpraat gaat volgt hier de partij.

Wit: Don Leo - Zwart: Sascha Ottenhof

1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 dxe4 4.Pxe4 Le7 5.Pf3 Pf6 6.Ld3 Pc6 7.c3 Dd5 8.De2 Ld7 9.c4 Da5+ 10.Ld2 Lb4 11.Pc3 0-0-0 12.0-0 Dh5

Leo - Sascha Ottenhof na 12...Dh5

Zo het middelspel is in volle gang, de vraag is nu wie het eerste een aanval op het spel krijgt. Zwart staat zo goed als klaar daarvoor, de volgende zet is logisch.13.Lf4 a6 14.a3 Le7 15.d5 gewaagd, maar zoals ik zei, maar ik wil zeker niet als tweede aan een aanval beginnen, zwart overweegt misschien al zoiets als g7-g7 15. .. Pb8 beter was toch af te ruilen waarna ik de volgende variant in gedachten had: 16 cxd5 Pxd5 17 Pxd5 Dxd5 18 Tad1 deze stelling beviel me wel ondanks pion achter 16.Tac1 Pe8 17.c5!? g5!? 18.Lg3 Lxc5 19.Pe4 La7

Stelling na 19...La7

20.Txc7!!+ Pxc7 21.Pd6 mat

Tja, dat doet een mens deugd"(tot zover Leo).

Theo ging tenonder tegen Victor van de Wetering (1898). De dames werden in een vroeg stadium weliswaar geruild, maar toch werd de kwetsbare positie van zijn zwarte koning die continu in het centrum gehouden werd, hem middels allerlei nare penningen fataal.
Van diverse kanten is gesuggereerd om Theo op een cursus “Rokeren voor beginners” te sturen. Mogelijk een optie. En ook het feit dat Theo intern speelt bij Charlois is natuurlijk bepaald niet bevorderlijk voor de kwaliteit zijn spel.
Murphy speelde een puike partij tegen invaller John van den Laar (1785), die in een koningsaanval (en die moet je Murph echt niet geven) zowat van het bord werd geblazen.

Murphy Brunings - John van der Laar - wit aan zet

1.Pg6! fxg6 2.Txe6+ Pe7 3.Dxg6+ Kd7 4.Txe7+ Kxe7 5.Dg7+ Kd6 6.Dxf8+ Kc6 7.Dc5+ Kb7 8.Dxc7+ Kxc7 9.Tf7+ 1-0

Een tussenstand van 4-1, en we gingen op zoeken naar nog minimaal een halfje. In de drie resterende partijen hadden we het moeilijk: Peter, die zich deze maand had ingespeeld op het toernooi van Guernsey, was in tijdnood gekomen bij een mindere stelling tegen Hans van Calmthout (1861). De laatste zetten voor de tijdcontrole werden niet meer genoteerd voordat Peter zijn tijd overschreed. Zijn tegenstander die ondanks voldoende tijd ook niet meer genoteerd had, claimde daarop de winst. Peter was hierover zo verbolgen dat hij weigerde te reconstrueren en zijn mindere stelling opgaf. Een twijfelachtige actie, en zeker niet in het belang van het team. Enfin: 4-2 en nog steeds op zoek naar een halfje.
Carel Vredenborg (1973) had met een handige tactische wending een kwaliteit gepakt, maar eenvoudig te winnen was het nog niet. Marco’s loperpaar zorgde voor tegenwicht:

Carel Vredenborg - Marco: stelling na 29...d5

Commentaar van Marco:
"Na een voorzichtige laveerpartij heeft zwart het loperpaar weten te behouden en achtte ik het moment rijp om de stelling te openen met 29...d5. In opkomende tijdnood Carel besluit in te zetten op een truc.30.De3 dxc4 31.e5 Le7 32.Pf5 Lc5? wit krijgt nu precies wat hij wilde; na bijvoorbeeld 33.. Dxe3 behoudt zwart de pluspion. 33.Pe7+ Kf8 35. Pxc8 Txc8 36. Df3 Le7. Hier zat ik mezelf zwaar verwensend achter het bord. We stonden toen 4-2 voor en dan trap je in zo'n trucje met notabene genoeg tijd op de klok. Benadeel je jezelf en ook nog eens het team. Gelukkig blijkt het voor wit allemaal niet zo gemakkelijk en zowaar komt er met ieder nog circa 4 minuten op de klok nog een ontsnappingswending in de stelling. 37. Tdc1 Tc5 38. De4 g6 39. Txc4 Txb5 40. Txb5 Dxb5 41. Tc7!? Beter Tc8 en wit haalt de b-pion op en houdt zwart vastgepind op de onderste rij. "41...Lc6!"

Frank had zijn tegenstander André Coenen (1963)wel erg de vrije hand gegeven op de koningsvleugel. Wits aanval zag er dreigend uit. Donkere wolken pakten zich samen. Het zou toch niet gaan gebeuren?
De opluchting kwam toen Marco, heftig bewegend met het lichaam ter bevestiging dat het leed geleden was, gebruik maakte van een onnauwkeurigheid en kon counteren met een dreigende loper-dame batterij op de h1-a8 diagonaal. Er zat niets anders op voor Carel om de kwaliteit terug te geven, waarna Marco direct remise aanbod in een gunstig eindspel teneinde de teamvictorie te verzekeren. Grote klasse Marco:

Stelling Carel Vredenborg - Marco na 40...Lc6!

vervolg commentaar Marco: "42.De3? Dd5 met een kleine dreiging op h1. 43. Dh6 Ke8 44. Txc6 bxc6 en direct remise aangeboden wat door Carel werd aanvaard. In de analyse kwamen John Leer en Ben Boog erbij zitten. John toverde de meest bizarre stellingen op het bord die veelal nog bleken te kloppen ook. Carel zei het toen treffend: daarom spelen John en Ben op zaterdag (KNSB) en wij op vrijdag."

Frank wist de mindere stelling te keepen en het daarop volgende moeilijke dame-eindspel kon hij ook remise houden.
Einduitslag: 5-3 voor Rokado. En de tweede bondsoverwinning in successie. Een hoopgevende start, maar de echte concurrenten (en serieuze krachtmetingen) moeten ons pad nog kruisen.

Rick

zaterdag 12 september 2009

Vlastimil Hort in Zundert

Drie Rokado-spelers waren aanwezig bij de simultaan gegeven afgelopen donderdag 10 september in Zundert, Hans van der Linden, Theo Zoetemeijer en ondergetekende.
Hort had er zin en legde meteen hoog aanvangstempo, door de 1e twee zetten opvoorhand te geven 1. Pc3 .. 2. e4 daar na ging de partij van start.

Mijn partij verliep als volgt:

1.e4 Pf6 2.Pc3 d5 3.e5 d4 4.Pce2 Pg4 5.f4 g6 6.Pf3 c5 7.h3 Ph6 8.g4 Pc6 9.Lg2 Lg7 10.d3 Ld7 11.0-0 Db6 12.Pg3 0-0-0 13.Pd2 Le6 14.Pc4 Lxc4 15.dxc4 f5 16.b3?! te langzaam naar zijn eigen zin achteraf .. d3! 17.cxd3 Pb4 18.Tf3 fxg4 19.hxg4 Pxg4 20.a3 Pc6 21.Lh3 h5 22.Pe4 Pd4 23.Tf1 Kb8 24.Tb1 Pf5! Verzekert permanente drukstelling, wits plan b4 op te spelen en tegenspel te verkrijgen kan niet meer 25.Df3 Td7 26.Td1 Thd8 Hort’s opmerking nu: Ich habe gar keine Zugen mehr. Tsja, dan weet ik hoe laat het is, dan kan ik alleen nog maar fouten gaan maken, ik heet helaas geen Karpov hij nam het vlot aan.


Hans was inmiddels een kwaliteit achter gekomen en redde het niet, Theo stond ergens een stuk minder, kwam echter terug na een fout van Hort, kwam zelfs een pion voor in een toreneindspel en bood om een uur of één remise aan. Ook hier was Hort blij mee.

Om half twee waren we klaar, eindstand 36½ - 2½ > 5 remises

Nog even een uurtje bijpraten aan de bar, daarna omkleden. Omkleden? Ja op de racefiets terug naar Breda waar ik om half vier uitgewrongen aankwam en ’s ochtends om half negen moest beginnen. Dat lukt net niet, het werd half tien.

Leo Rietveld

dinsdag 25 augustus 2009

Een ongekende PK-collaps

“We gaan voor de zeven uit zeven”, sprak ik overmoedig tegen Arno van Houten, toen we ’s-avonds laat na afloop van de tweede ronde van het PK van het RET-terrein afreden.
Enkele dagen later, toen de loop van het toernooi zich tegen mij gekeerd had, heb ik nog wel een aantal keer met gemengde gevoelens aan die misplaatste grootspraak teruggedacht. Het noodlot dient in het vervolg niet meer getart te worden, want met de twee uit twee waarop ik op dat moment stond bleek voor mij de koek vrijwel op te zijn. Daarover later meer.
Toen er nog niets te klagen viel: De eerste twee ronden waren inderdaad prettig verlopen met twee degelijke winstpartijen. In de eerste ronde met zwart tegen Herman Keetbaas die voor de vuistweg een vleugelgambietje op het bord kwakte, geïnspireerd door een veegpartij van zijn clubgenoot Cor van Dongen in het open toernooi van Vlissingen. “Die kerel is zo ongelooflijk goed”sprak Herman bewonderend. Nu wilde hij wel eens wilde kijken of hij het er net zo vlot als Cor vanaf zou brengen in deze incourante opening. Dat was niet helemaal het geval: ik pakte de gambietpion en kwam goed uit de opening. In opkomende tijdnood ontstond er een complexe stelling waarbij Herman met geslonken bedenktijd de fout inging door mij een stuk cadeau te doen. De stelling zag er toen overigens slechter uit voor wit dan hij was.
In de tweede ronde zat ik tegenover Carel Vredenborg van Halleluja Europoort (omdat hun blog voorziet in een werkelijk ononderbroken stroom aan positief clubnieuws. Halleluja!). Zoals Carel in een van zijn bijzonder vaardig en met humor geschreven stukjes over dit PK meldde was het de tweede keer dat we tegen elkaar speelden. De eerste keer was zo’n 25 jaar geleden voor het PJK, toen ik in een vooruitgespeelde partij het presteerde om drie kwartier te laat te arriveren op zijn club SO’81 en ook nog een keer te winnen. Dit, staat me nog wel bij, tot grote ergernis van Carel.
Voor deze partij had ik enige openingstheorie geraadpleegd en, jawel, Carel speelde exact de variant die ik op het bord wilde hebben. Het zag er allemaal vrij dreigend uit, waarbij zwart precies moet weten hoe hij de angel uit wit’s initiatief moet trekken, omdat een enkele mindere correcte zet al kan leiden tot een moeilijke, passieve stelling. Carel speelde het niet op zijn scherpst, kreeg het zeer lastig en ik kon het punt later laten bijschrijven. Zonder tegenkansen toe te staan had ik geleidelijk mijn voordeel uitgebouwd en naar winst gevoerd. Kortom een partij om trots op te zijn en dat was ik ook. Oordeel zelf:

Wit: Rick Ensering
Zwart: Carel Vredenborg


Stelling na 21...hxg6

22.Pxd6 (Goed genoeg, maar nog beter is zoals door Carel direct na de partij aangegeven: 22.Lg5 Pxe4 23.Lxe7 Dxe7 24.Tae1+- want er zitten geen grapjes meer in met Pf2 waarvoor ik bang was) 22...Dxd6 23.Lg5 f6 24.Lf4 Le5 25.Lxe5 Txe5 26.Dxf6 Dxf6 27.Txf6 Kg7 28.Taf1 Tf5 29.T1xf5 gxf5 30.Td6! (dit vervelende zetje legt het zwarte spel definitief lam) Kf7 31.Td8 Ke7 32.Th8 Kd6 33.h4 Kc7 34.h5 b5 35.axb6+ Kb7 36.h6 Pd7 37.Txa8 1-0

Tot mijn verbazing las ik kort hierna op RSB-site (let wel: we hebben het over de officiële site van RSB) een ongepast en eigenlijk gewoon krankzinnig rondeverslag van de dienstdoende reporter. Naast de vele andere gedebiteerde ongein waarover ik het maar niet zal hebben, maakt hij over mijn partij met Vredenborg onder andere melding dat de spelers “een Ben-Oni mishandelden in slow-motion” en wat verder op heeft hij het over een notatiebiljet als “schaaksportondermijnend document”. Ongetwijfeld leuk bedoeld, maar onwillekeurig vraag je je toch af wat deze man allemaal gesnoven moet hebben om tot publicatie over te gaan van dit soort ongeëvenaarde wartaal. Ik heb sterk de indruk dat hij bijzonder weinig van het schaakspel begrijpt, mogelijk dat hij daarom in plaats van zelf mee te spelen altijd aan de zijlijn staat, met zijn hoogopgetrokken broek en zijn pennetje en zijn notitieblokje.

Ongetwijfeld aangemoedigd door het tropische zomerweer begon John Leer al voor het begin van de derde ronde met psychologische oorlogsvoering: intimiderend betrad hij de speelzaal in korte broek waaruit een tweetal knoestige, oogverblindend witte benen staken. Ik was even van slag maar wist mij gelukkig tijdig te herpakken. John schoof de stelling a la Bas van der Ent (een oud-Rokado lid dat dol was op gesloten stellingen) compleet vast, in de hoop zelf op de damevleugel toe te kunnen slaan. Ik werd wat ongeduldig van dit langzame geschuif en vond dat het tijd werd voor actie:

Wit: John Leer
Zwart: Rick Ensering


Stelling na 17. a4...

17...f4!? 18.gxf4 Pf5 19.0-0-0 b6 20.Kc2 bxc5 21.bxc5 Tb8 Objectief staat wit beter. John had voor het restant van de partij nog maar een paar minuten over. Ik besloot het op de speculatieve toer te gooien, hoewel het bekend is dat John juist in deze fase doorgaans zijn beste schaak laat zien. 22.Da3 Dh4 23.Th2 Pxd4+!? (goed voor practische kansen) 24.exd4 Dxf4 25.Thh1 Dxf2 26.Thf1 Dxd4 27.Pdxe4 De5 28.Txf8+ Txf8 29.Pd6 d4 (een fout. Ik dacht een stuk te winnen, maar het antwoord is simpel) 30.Pce4 Ld5 31.Ld3 Tf3 32.Db4 Dh2+ 33.Td2 Dxh3 34.Dxd4 De6 35.Te2 Lxe4 36.Pxe4 Da2+

Tijdnood voorbij. John heeft zijn stelling onder druk van de tijd zelfs weten te consolideren. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar juist nu schiet hij, met relatief nog veel (teveel?) bedenktijd een onkarakteristieke bok:

Stelling na 36...Da2+...

Wit moet nu Kd1 spelen met duidelijk voordeel. In plaats daarvan deed hij 37.Kc3?? waarop volgde: Dxe2 38.Dxd7 Dxe4 39.Dd8+ Kh7 0-1

Door een – ogenschijnlijk - gunstige loting kreeg ik in de vierde ronde met wit de veertienjarige Bernhard van der Knijff van Messemaker uit Gouda tegenover mij. Door zijn eerdere overwinningen op Paul Tromp en Johan van der Griend en zijn remise met zwart tegen Spaan wist ik dat zijn huidige rating van 1850 geen getrouwe afspiegeling van zijn werkelijke sterkte was. Ik was dus gewaarschuwd. De opening had ik voorbereid, maar nog niet eerder gespeeld. Mijn onwennigheid daarmee bracht me ertoe een pionoffer te brengen dat in feite totaal nergens op sloeg. Door wederzijdse fouten kreeg ik toch nog mijn kansen:

Wit: Rick Ensering
Zwart: Bernhard van der Knijff


Stelling na 25...Td3

In deze stelling was het pakken op a7 de beste optie om zelf een vrije a-pion te creëren. Er komt dan een gecompliceerde stelling op het bord met minimaal gelijke kansen voor wit. Wat mij weerhield was de angst voor trucjes met Tb3 gevolgd door Txb2 en Pf3. Maar die trucjes waren niet aan de orde! Ik speelde derhalve het slechte Le4 gevolgd door Pc3. De jonge Gouwenaar maakt het daarna efficiënt af:

26.Le4 Tb3 27.Pc3 Dc4 28.Dc2 Pg4! (Heel juist. De dreigingen stapelen zich op) 29.Ta4 Tb4 30.Ta3 (De beslissende fout. De rest is een bloedbad:) Ld4+ 31.Kh1 Te8 32.Ld3 Txe1+ 33.Lxe1 De6 34.Dd1 Txb2 35.Pe2 Pe3 36.Dc1 Dg4 37.Pg3 Txg2 0-1

Een onverwachte domper op de door mijzelf toegedichte kampioenskansen. Die kansen werden er vervolgens niet groter op door de loting voor de vijfde ronde: met zwart tegen tweevoudig PK-winnaar en verdedigend kampioen FM Oscar van Veen. Het werd een technische partij

Wit: Oscar van Veen
Zwart: Rick Ensering


Stelling na 29 Lxd5

Tot dusver heb ik wonderwel weten te overleven (ondanks een opening die ik voor het eerst met zwart tegen kreeg)en een vrijwel gelijk eindspel bereikt. In de diagramstelling besloot ik beide torens in het spel te houden, vanuit het vage besef dat de remisekansen in dat soort eindspelen groter zijn (Ja, het wordt nu echt tijd om het al tijden terug aangeschafte Fundamental Chess Endings van Karsten Muller eens serieus te gaan bestuderen. Anders wordt het nooit wat met die eindspelen). Maar hier is dat niet het geval. Het slaan met de toren verdient de voorkeur en wit lijkt dan geen serieuze winstkansen te hebben. In de partij maakt Oscar het instructief af:

29...exd5 30.Ted4 Ke6 31.Te1+ Kf6 (ook niet zo handig om de koning af te laten sluiten. Beter: Kd6) 32.Tf4+ Kg5 33.Td4 Kf6 34.Kd2 Tfc8 35.f4 T8c6 36.Te5 Td6 37.g3 a5 38.b4 axb4 39.axb4 Tc7 40.Texd5 Txd5 41.Txd5 Tb7 42.Te5 Kg7 43.c4 bxc4 44.Kc3 f6 45.Te4 Kf7 46.Kxc4 Tc7+ 47.Kd5 Tc3 48.g4 Tg3 49.b5 Txg4 50.b6 Th4 51.b7 Th8 52.Tc4 Tb8 53.Tc7+ 1-0

Ok, ok. Die laatste nul was ingecalculeerd en met 3 uit 5 behoort een fraai eindresultaat behoort nog steeds tot de mogelijkheden. Tegen de levende legende Jaap Staal, inmiddels 77 jaar (een jaartje jonger maar dan Kortsjnoj), en destijds lid van het(landelijke) kampioensteam van Charlois Europoort besloot ik er nog eens goed voor te gaan zitten in de zesde en voorlaatste ronde.

Wit: Rick Ensering
Zwart: Jaap Staal


Stelling na 18...Lxh3

Voor de eerste 18 zetten had ik al flink wat tijd gebruikt. Dus ik dacht: nu eerst snel wat goede zetjes doen om niet al te grote tijdnood te komen. Die tijd had ik hier beter wel eventjes kunnen pakken!
Wit heeft hier groot voordeel en met het simpele 19 Lf3, Df5 gevolgd door g4 win ik materiaal waar zwart onvoldoende tegenkansen voor zou krijgen. In plaats daarvan speel ik het rampzalige: 19.Pxc6?? (Zoals gezegd: 19.Lf3 Df5 (Lg4 of Pg4 gaat niet vanwege de zwakte van de onderste rij) 20.g4 Pxg4 21.Pxg4 Txe3 22.Pxe3 Dg5+ 23.Pg2 is super voor wit) 19...Lxg2! 20.Kxg2 Pg4! (uiteraard: zwart ziet zijn kans schoon. Het is meteen compleet uit) 21.Th1 (erg, erg slecht. Ik geloofde er al niet meer in. Pf3 zou de partij nog iets langer kunnen rekken)21...Pxe3+ 22.fxe3 De2+ (deze zet zag ik niet eens aankomen) 23.Kh3 Te6! en snel mat 0-1.

Triest, maar aan de andere kant bemoedigend om in de praktijk bevestigd te zien dat het mogelijk is om zoals Jaap Staal ook op 77-jarige leeftijd prima schaak te kunnen laten zien en scherp te kunnen blijven combineren. Maar dat was een schrale troost bij een toernooi wat zo mooi was begonnen, maar voor mij inmiddels pathetische vormen begon aan te nemen.
Om het toernooi in stijl te beeindigen, werd ik in de slotronde met zwart ingedeeld tegen de sterke Nathanael Spaan van RSR Ivoren Toren. Het werd een draak van een partij:

Stelling na 17 Lc1...

Het schijnt dat zwart hier in deze min of meer gelijkwaardige stelling het beste kort kan rokeren, of in ieder geval de koning in het midden kan houden. Ik besloot hier gewoon lang te rokeren. Dat bleek niet correct. De witte aanval is al gauw niet meer te stuiten. In de laatste ronde bemerkte ik wat ongeduldigheid bij mezelf. Laat het maar afgelopen zijn dacht ik en deed snel nog een zetje. Tegen Spaan kun je je dat niet permitteren:

17...0-0-0 18.a3 Pd7 19.Le3 a5 20.axb4 cxb4 21.c5 Pxc5 22.Tc1 Kb8 23.Pxe5 Lxe5 24.Txc5 Dd6 25.Lc4 f6 26.Txa5 Ld4 27.Ld5 Dc7 28.Tb5 Txd5 29.exd5 Te8 30.d6 (Spaan was in hevige tijdnood, maar dit ontging hem niet) Dc6 31.d7 Dxd7 32.Lf4+ Te5 33.Lxe5+ fxe5 34.Txe5 Dc6 35.Te8+ Ka7 36.Te6 Dc5 37.Ta1+ Kb8 38.Te8+ 1-0

Dat was het dan. Met 3 uit 7 toch een halfje minder dan vorig jaar. De slotreeks van vier nullen is natuurlijk slecht, maar niet rampzalig. Het kan gebeuren en ik begin het nieuwe seizoen gewoon weer met frisse moed.

In het slotverslag van dit PK maakt de reporter, niet toevallig dezelfde geëxalteerde malloot die eerder de tweede ronde voor zijn rekening nam het nog bonter. Hij heeft het over mij als een Loek van Wely look-alike en verder dat ik het na het incasseren van mijn vier nullen op rij enige maanden psychiatrische bijstand zou behoeven. Ik vind het bizar dat ik dit zomaar op de officiële site van de RSB tegen kan komen. Dat zou niet mogen kunnen.
Wanneer ik aan een schaaktoernooi deelneem en voor mijn plezier meespeel, zoals dit PK waar ik graag aan meedoe, wens ik achteraf niet dit soort bullshit over mijzelf te lezen. Dat is NOT DONE, Damhuis. Schaken op amateur-niveau moet leuk blijven, en de stukjes daarover niet ten koste gaan van...
Voor de overige verslagen van John Dessens, Jason Zondag en vooral Carel Vredenborg: uiteraard niets dan lof. Zo hoort het en zo is het leuk.

En volgend doe ik uiteraard gewoon weer mee. Een verbetering van mijn resultaat van dit jaar moet er toch minimaal inzitten...

Rick

maandag 24 augustus 2009

Tumultueus Stukkenjagers weekendtoernooi

Tweeledige doelstelling dit jaar.

1. Voorbereiding komende seizoen;
2. Marco voorbijstreven qua rating.

Tja tumultueus is best een lastig woord en kan beter vervangen worden door Timo de kneus toernooi.
op deze link zijn mijn tegenstanders te zien.

Al te veel wil ik er niet over kwijt;

Ronde 1:
een kompleet overwicht met wit, verzandt in potremise stelling, waarbij mijn koning plots FC Knudde talenten gaat imiteren. Hij gaat à la Jaap achter de vijandelijk pionnen staan en komt dus te laat op de terugspeelbal van Dirk :)

Ronde 2:

Een uiterst beroerde Grunfeld met zwart.

Ronde 3:
De witspeler gaat hier niet in op al mijn pionoffers met zwart in een Scandinaviër, uit frustatie rokeer in lang, de slotstelling is echter nog meer frusterend :(


Ik neem het de hoofdredactie (lees Rick) niet kwalijk als hier censuur wordt gehanteerd, ik zou de stelling niet plaatsen

Oh jeeh, tussendoor helemaal mijn bye vergeten te melden :)

Dus een ½ uit 4 op zaterdagavond

Ronde 5:


Tja redelijk talent uit Roosendaal, ga voortvarend te werk en kom prima te staan. Altans dat dacht ik zelf, met twee posionele pionoffers open ik de h-lijn en de diagonaal c1-h6.
Zwart speelde Kf7? en de onderstaande stelling kwam op het bord

Stelling na Kf7

Tja das vragen om problemen.
26. Th7 Dxh7 27. Pg5+ moet voldoende zijn toch? Kg7 28. Pxh7 Kxh7 29. Th1+ Kg7 zo nu even de tijd nemen om een krukzet te vinden 30. Ph5+? (Pe6+ paarschijnoffer is meteen uit, dit noemt men het Rietveld +9 syndroom) Kf7 31. Dh6

Stelling na 31. Dh6

Nog steeds uit lijkt me
31. .. P7e6 32. g4 Th8 33. De3 f4 34. Df3 Tad8 35. g5 haha Pd3+ 36. Kc2 Pxg5 37. Dg4 Tdg8 38. Df5+ Ke8 39. Pg7+ Kd8

Stelling na 39...Kd8

Zo moet wel weer voldoende zijn :)
Geloof het of geloof het niet,weldra staat de stelling -14!!!! Ja u leest het goed minus veertien, als volgt:

40. Txh8 Txh8 41. Dxg5 van geen kwaad bewust, zwart heeft hooguit wat schaakjes en als hij geluk heeft eeuwig schaak, dat is helaas buiten de waard gerekend. 41. .. Th1+
42 Kc2 en nu speelde mijn tegenstander inderdaad op eeuwig schaak, m.a.w. het is remise geworden maar 42. .. Pe1+ is helemaal uit, terug naar de onderste rij is aftrekschaak met dameverlies en Kd2 wordt gevorkt, hmmm.

Tja ronde 6


Ik durf niet zo goed meer er nog wat melden, ditmaal kwam ik tegen een andere Roosendaalse jeugdige speler niet verder dan + 2,7 maar nam remise door herhaling van zetten, misschien als ik van de week nog zin heb dat ik nog de winnende stelling uit deze partij laar zien.

Pffffff valse start en twintig punten op Marco verloren.

Leo

zaterdag 25 juli 2009

Degelijk toernooi

Laten we eerlijk wezen, de omstandigheden waren erg zwaar. In zekere zin te vergelijken met wat de renners in de Tour te verduren krijgen maar dan net wat anders. Er wordt verwacht dat je erg veel drinkt, weinig slaapt en toch goed presteert?!
Nadat je je keurig aan deze opdracht hebt gehouden zit je de volgende dag tegen een keurig heerschap, dat zelfs fris uit de ogen kijkt. Stijlloos. De best man lijkt net van een kuuroord te zijn teruggekomen.
Tja achteraf moet ik misschien stellen dat voor mij het toernooi wat te kort was. Vanaf de eerste dag was ik zoekende. Hans zei probeer het eens met een witbier kuur. Wel het schaken ging nog enigszins maar het slapen in het geheel niet.
Volgende zelf de conclusie getrokken dat het anders moest. Dus overgestapt op Kriek Lambic en dan natuurlijk in ruime mate. Ik ben de tel kwijtgeraakt ergens tussen de 10 en de 20. De overstap had maar gedeeltelijk effect. Ik sliep nu prima maar het schaken leek weer nergens op, ik speelde als een mak schaap.
Drastischere maatregelen dus de volgende dag. Overdag was ik er nog niet over uit wat het zou worden dus ging ik nog maar even verder met die Kriekjes. Na weer 1 uit 2 deze dag, stapte ik dezelfde avond over op Duvels afgewisseld met borreltjes met appelsmaak, Hans en Theo hoefden niet?! Voor Hans kan ik daar inkomen, die was net een goed toernooi bezig, maar Theo had beter mij kunnen vergezellen 
Nadat ik er van alles zo’n stuk of 5 op had, verliet ik om half drie de mannen op zoek naar mijn studentenkot. Halverwege deze drie km durende trip zag ik links van me een grote disco, wilde daar net naar binnen, toen ik een groep schakers uit Den Bosch zag, Bob Jansen was de enige die ik echt wat beter kende. Ik met die mannen mee. Ik heb toen nog maar 1 Duvel op, had er dan geen trek meer in, maar om nu op een droogje te gaan zitten is tegen mijn principe. Tequila’s dus, weer een stuk of 5.
Dan rond half zes echt naar het kot, hoewel vage beelden van een kort verblijf in een studentencafe vlak bij het ‘hotel’ , daaruit moet ik stellen dat ik ook daar nog even naar binnen ben geweest. Het was van daar naar mijn bed nog slechts 200m, net 30 m te ver. Want daar besloot ik te gaan slapen. Mijn geluk was dat een van de mannen van HMC mij daar zag liggen en zoiets zei van ‘het is hier niet pluis’.
Goed volgende dag speelde ik wel twee uitermate wilde potten, vol spektakel. Ik ben er nog tevreden over. Weer 1 uit 2 trouwens deze dag.
Laatste dag wat rustiger aan gedaan, ik ging ondanks protesten van Frans Vreugdenhil zo kwart over een naar het kot.

De partij van de laatste dag was ook niet saai;

Stelling na 10...Dg6

Ik ga proberen de dame te vangen 11.Dd2 Ld7 12.Ld3 Dg4 13.Df2 f5 tja moet al wel 14.exf6 gxf6 15.h3 Dg7 16.0-0 16...Lb6 17.Pa4 leidt tot lange combinatie 17...Pxd4 18.Pxb6 Pxf3+ 19.Dxf3 axb6 ik had gedacht dat hij nog wel even Lc6 tussendoor zou spelen 20.Dxf6 Tg8 21.Dxg7 Txg7 22.Le4 Ta5 23.Kh2 Ke7 24.Tf4 Lc6 met remise aanbod. Het was nog te vroeg daarvoor 25.Lxc6 bxc6 26.b4 Td5 27.a4! hier heb ik flink gerekend 27...Td2 28.Tg4 Txg4 29.hxg4 Txc2 30.a5 bxa5 31.bxa5 Tb2 32.a6 Tb8 33.Kg3 Ta8 34.a7 c5 35.Kh4 Kf6 36.Kh5 c4 37.Ta6 c3 38.Tc6 Txa7 39.Txc3 Ta2 Tja goeie zet gemist, ik vond op slag me zelf zo goed als verloren staan 40.Tg3 enige zet volgens mij 40...Ta1 41.Kxh6! plots kan hij toch 41...Th1+ 42.Th3 Tg1 43.g5+ Kf5 Tja volgens mij stond ik hier super, ik speel 44.Tf3+ Kg4

Stelling na 44...Kg4

na deze zet was ik eerst Tf2 van plan maar wees die vervolgens af 45.Tc3 en verder zijn dan de winstkansen plots nul, omdat wit simpel zijn toren geeft voor de g-pion en met zijn e-pion gaat lopen.

Huiskamervraag: welke zet wint wel en had mij 50 euro opgeleverd?

Leo

maandag 8 juni 2009

8e Open Hoeksewaards Snelschaaktoernooi

Op voorhand zou het toernooi gaan tussen Hans en mij. Tenzij Rick zou meespelen en of Ben Boog. Marco had al eerder laten weten niet mee te spelen. Het scheelt een stuk gezelligheid, maar voor de 1e plaats maakte dat natuurlijk toch geen verschil. Bij binnenkomst zag ik geen Rick en ook geen Ben, wel achter in de zaal een hoop klein grut. Ik zag ook dat ene meisje Angelique Osinga nog, waar ik op het Rokado-jubileum nog van verloren had, maar dat zou ik wel eens recht gaan zetten dit toernooi.

23 deelnemers al bij elkaar. Voorronde 4 groepen van 6, even het kaf van het koren scheiden. Hans en ik fileerden ons gladjes met 100% scores door de groep.

Tja hoofdgroep zag er dan als volgt uit:

Hans v.d. Linden (Rokado)
Leo Rietveld (Rokado)
Walter van Dijk (Hoeksche Waard)
Gert van Driel (Hoeksche Waard)
Ronald Mohrke (Hoeksche Waard)
Angelique Osinga(HW + CE)
Jan van Overdam(Charlois/Europoort)
Julian van Overdam (Charlois/Europoort)


Men had mij verteld dat Julian bijna 2200 ELO al had, reeds zijn eerste simultaan had gespeeld met perfecte afloop. Hm toch iemand om in de gaten te houden dacht ik.
Meteen 1e pot tegen Angelique, zij krijgt les van Michel de Wit en dat is te merken. Een moeizame overwinning. Vervolgens twee snelle potjes. In ronde 4 moest ik tegen Hans. Hans kon gaan voor remise ergens in zijn aanval, ging voor het volle pond, maar hij ruilde de dames af en ik won het eindspel. Tja dan Julian van Overdam, ook alles nog gewonnen tot dan toe. Het werd een uitermate boeiend spektakel, met flink wat bluf mijnerzijds. Remise doordat hij niet genoeg tijd had: een halfje gejat. Tja en even later speelde ik tegen zijn broer Jan, kon deze door de vlag trappen (45 tegen 25 sec, materiaal verhouding gelijk) maar bood remise aan, zo halfje terug geschonken. De rest van mijn potjes won ik.
Op het eind zag ik dat ik een halfje tekort kwam op Julian, ik maalde er niet om.

Eindstand groep 1

1. Julian van Overdam 6,5
2. Leo Rietveld 6,0
3. Jan van Overdam 4,5


Tja Theo speelde ook nog mee en wist netjes de B-groep te winnen.

Leo Rietveld

N.B: Hier ook een verslag op de site van SV Hoeksche Waard:

woensdag 27 mei 2009

Watertoren toernooi 2009


Het Watertoren toernooi of ook wel Jan van der Kooy memorial, genoemd naar de overleden schaker die zijn club SV Erasmus met een prettig legaat bedacht, is dit jaar gewonnen door de twee spelers die daar het meeste recht op hadden omdat zij het beste spel hadden laten zien: Nathanael Spaan van RSR Ivoren Toren en Melvin Holwijn van Dordrecht. Beiden kwamen ze uit op het mooie resultaat van zes uit zeven nadat ze de week ervoor in hun onderlinge partij remise waren overeengekomen. Spaan werd uitgeroepen tot algeheel winnaar, denkelijk op weerstandspunten omdat hij geen bye had genomen, die Holwijn zich in de eerste ronde wel had veroorloofd.
Derde en vierde werden Van der Kooy (ik kende hem niet) en Carel Vredenborg. Dat de laatste in de slotronde een door en door verloren eindspel met een handvol pionnen minder tegen de toch geroutineerde Algera in winst om kon zetten is voor mij nog steeds een van de raadsels van dit toernooi. Het einde van die partij en ook de prijsuitreiking maakte ik gelukkig niet meer mee; ik had er niets meer te zoeken na afloop van mijn teleurstellende partij tegen Spaan en was inmiddels op huis aangegaan. Bovendien was het bier op en dan is de lol er snel van af.

Opvallend in de laatste ronde was trouwens dat Holwijn met zwart snel en gemakkelijk won van Erasmus favoriet Pietrow. Spaan won ook met zwart, in een rommelige partij tegen mij. In grote tijdnood bleek de kwaliteit van zijn zetten helaas omgekeerd evenredig aan de slinkende hoeveelheid bedenktijd die hem ter beschikking stond. Spaan tikte me in die fase eenvoudig van het bord met enkele krachtzetten.

Van het organiserende Erasmus, waarvan het leeuwendeel van de deelnemers afkomstig was, konden de beste spelers Pietrow (2064), kampioen van vorig jaar Sturm (2096) en clubkampioen van der Knaap (2099) geen potten breken en bleven buiten de prijzen.

Leuk natuurlijk dit toernooi georganiseerd door Erasmus met daarin zoveel eigen spelers, dus als een soort voortzetting van de eigen interne competitie, maar het vervelende was wel dat niet-Erasmusleden bij “kwesties” overduidelijk benadeeld werden. Ik kan daarover meepraten. Een werkelijk uiterst bizar incident tegen speler X ( van Erasmus) met een rating van iets meer dan 1700 kostte me een half punt. Mijn een dag later per email ingediende protest werd vervolgens in behandeling genomen door een commissie van wijze mannen (afkomstig van Erasmus) die grondig te werk ging en alvorens een beslissing te nemen eerst onderzoek deed bij alle aanwezige getuigen van het incident (alle lid van Erasmus) en na rijp beraad tot de conclusie moest komen dat er “niemand was die mijn versie van het gebeuren kon onderschrijven”. Ja, dat raadt je de koekoek, zou A.F. Th. zeggen. Kortom de beslissing bleef staan, en mijn protest was afgewezen. Dit werd mij op vrijdagavond telefonisch meegedeeld door de arbiter. Grappig genoeg werd ik vijf minuten later gebeld door de wedstrijdleider met de vraag of ik van plan was mijn deelname aan het toernooi nog voort te zetten en nog wel ingedeeld wilde worden voor de volgende ronde. Kennelijk was hij bang dat ik me op het laatste moment wilde terugtrekken. Dat deed ik uiteraard niet, hoewel ik het met de beslissing niet eens kon zijn, want waar het uiteindelijk op neer kwam was dat ik benadeeld werd door een onsportieve fanatiekeling. Als je nou zou aan je puntjes moet komen…veel succes ermee.

Dit incident bepaalde voor mij het toernooi in negatieve zin, hoewel het op mijn uiteindelijk resultaat niet van invloed geweest zal zijn.
Na winst in de eerste ronde, speelde ik in de tweede partij met zwart tegen de bij Rokado ook wel bekende Paul Wilhelm. Hij was zo nadrukkelijk op zoek naar remise door alles maar te ruilen wat voor zijn voeten kwam dat hij die remise uiteindelijk ook bereikte. Via een shaky winst op van ’t Hoenderdaal en een goede remise tegen Symon Algera kon ik me enigszins opwerken in de rangschikking.
In de zesde ronde speelde ik een leuke partij tegen Arno van Houten tegen wie ik vorig jaar ook al een spannende pot speelde. Met wit speelt hij hetzelfde lastige systeem als Ben Boog.

Wit: Arno van Houten
Zwart: Rick
Watertorentoernooi 6e ronde
18 mei 2009


1.Pf3 c5 2.c3 d5 3.d4 e6 4.Lf4 De damepion-opening, voor de schaker die snel de theorie achter zich wil laten. Zwart heeft het doorgaans niet gemakkelijk tegenspel te vinden. 4...Ld6 5.Lg3 Pf6 6.e3 Pc6 7.Ld3 De7 8.Pe5 Lxe5 Experiment om te zien of de zwartveldige loper gemist kan worden en er toch tegenspel voor zwart mogelijk is 9.dxe5 Pd7 10.f4 f5 11.Pd2 c4 12.Lc2 Pc5 Oefff, dat voelde een stuk beter.. 13.Pf3 0-0 14.0-0 Ld7 15.Lh4 De8


Stelling na 15...De8

16.g4 BAM, een woeste maar ook wel thematische aanvalszet. Zwart moet op zijn tellen passen. 16...fxg4 De enige zet die speelbaar is, al het andere leidt tot klaar wit voordeel 17.Pg5 Dh5 18.Lxh7+ Kh8 19.Lg3 Pxe5! 20.Dd4 Pcd3 Met de leuke dreiging Pc6 en damevangst! Na afloop bleek Arno er geen moment naar gekeken te hebben...Jammer! 21.Lxd3 [Of: 21.fxe5 Dxg5 22.Lxd3 cxd3 23.Dxd3 Lc6 Met goed spel voor zwart, hoewel wit het normaal wel moet kunnen houden] 21...Pxd3 22.b3 b5 Heel lang over nagedacht. De nadere inval van een witte toren op de b-lijn baarde me zorgen en ik zag geen adequate tegenmaatregelen. Beter dan b5 is er ook niet. 23.bxc4 bxc4 24.Tab1 Dg6 Zeer juist. Voorziet g7 van dekking. Bovendien staat de dame hier een stuk beter en centraler 25.Tb7 Lc6 Zeer wel speelbaar 26.Txa7 e5! 27.Txa8 Txa8 28.Db6 28...Tf8 Een moeilijk in te schatten stelling. Ik ging ervan uit dat slaan op a2 fout was. 29.Dc7



Stelling na 29. Dc7...

29...d4!? Krachtig gespeeld. Zet wit onder druk en dwingt hem tot een duidelijk antwoord. 30.Tb1?? dxc3 (Leuker ware: 30...Pxf4 31.Tb8 (of het sneaky: 31.Te1 De4 32.Pxe4 Ph3+ 33.Kg2 Lxe4#) 31...Pe2#] 31.Tb8 Txb8 32.Dxb8+ De8 33.Db1 La4 34.Db7 c2 35.Pf7+ Kg8 36.Pxe5 c1D+ 0-1

In de laatste ronde mocht ik met wit tegen Nathanael Spaan. Om in de prijzen te vallen moest ik winnen en had dus niets aan een remise. Het werd zoals gezegd een wat rommelige partij.

Wit: Rick
Zwart: Nathanael Spaan (2207)
Watertorentoernooi 7e ronde
25 mei 2009



Stelling na 32…g6

Met een paar zetten voor de tijdcontrole is het veiligste denk ik gewoon Tc8 om een stel torens te ruilen: 33.Tc8, Kg7 34. Txc8, Txc8 en Tc7 met een volstrekt gelijke stelling (waar ik dus niets mee opschoot). In plaats daarvan speelde ik op een trucje en ging het snel bergafwaarts:

33.h5? Tb3! Ouch. Wit heeft ineens geen zetten meer. Relatief het beste was nog Dc4 of Dd1. 34.Tc8+ Kg7 35.Dc2 Txb2+ 36.Dxb2 Txb2+ 37.Kxb2 Dxd4+ 0-1


Rick

maandag 13 april 2009

Jubileumtoernooi 35 jaar Rokado

Afgelopen zaterdag heeft Rokado haar 35 jarige jubileum gevierd in de Dorpshuis “De Swaensvoet”, de plaats waar het 27 januari 1974 allemaal begon.
Jos Visser jeugdspeler van het eerste uur en na 28 sabbatsjaren vorig jaar weer teruggekeerd op het oude nest, stelde begin dit jaar voor om dit te vieren. De andere leden hadden hier niet stil bij gestaan: schaken is leuk, maar er moet niet teveel heisa bij komen. Maar gelukkig is Jos terug, anders zou na het 25-jarige, ook het 35-jarige bestaan nooit gevierd zijn.

Francisco van Jole opende het toernooi als zoon van de oprichter oud-voorzitter Guillermo Van Jole (lees nog eens het mooie in memoriam dat hij voor zijn vader schreef) en vertelde dat het dorpshuis nu op de plaats staat waar vroeger het glasbewerkingsbedrijf van zijn vader zich had bevonden. Door ziekte was zijn vader destijds genoodzaakt met dit bedrijf te stoppen en hij sleet zijn dagen daarna in zijn stoel voor de tv. Tot hij in januari 1974 een briefje in de brievenbus vond, waarin het idee geopperd werd om in Nieuw-Beijerland een schaakvereniging op ter richten. Het briefje werd onmiddellijk ingevuld en zoon Francisco kreeg de opdracht dit direct naar de Christinastraat te brengen waar initiatiefnemer Fred Nijkamp woonde. 27 januari 1974 was het zover: de oprichtingsvergadering van de nieuwe schaakvereniging en dhr. Van Jole leefde weer helemaal op. Na enkele weken ontstond er kritiek op de eerst aangestelde voorzitter. Dat probleem werd eenvoudig en resoluut opgelost: de man kreeg een briefje in de bus met de mededeling dat hij vanaf heden geen voorzitter meer was. De vacature werd per direct door hem zelf ingevuld. De nieuw voorzitter heette dus Van Jole. Van Jole’s aanpak was niet onomstreden, zo kon het gebeuren dat hij na een telefoongesprek de hoorn neerlegde en verbaasd voor zich uit praatte: “hij noemde me een dictator!”.
Een paar jaar later tijdens een prijsuitreiking bij een toernooi, waarbij vrouwen, vaders en moeders ook werden uitgenodigd konden we een stem uitbrengen op een nieuwe naam. De inmiddels bestaande naam was SV Nieuw-Beijerland maar dat leek te veel op de naam SV Beijerland (Oud Beijerland). De keuze was tussen LUTO (Leer Uw Tegenstander Overwinnen – met zo´n naam zouden we nog steeds vierde klasse spelen - red.) en ROKADO (rots in de branding) en nog wat inmiddels vergeten namen. Rokado is: rokeren met een Spaanse klank. Alles ging er heel democratisch aan toe, alleen bleek later dat de betekenis “rots in de branding” er met de haren bij was gesleept om om eventuele twijfelaars over de streep te trekken. De naam Rokado was dus geboren. Nou ja, er was al een wielerploeg in Duitsland die al zo heette en een tabakbedrijf met dezelfde naam. Waarom dat tabakbedrijf zo heette, het zal wel grappig bedoeld zijn: Rookado.

Na de fraaie speech van Francisco, heette Jos iedereen welkom en werd er gestart met het schaken. De teams bestonden uit 2 spelers bij een 5 ronden tellend zwitsers toernooi.

Het gelegenheidsteam SpringRok bestaande uit Marco van der Linden en Ed Lammers schreven met overmacht de titel van dit jubileumtoernooi op hun naam. SpringRok behaalde 9,5 punt uit 10 gespeelde partijen.
Met 2,5 punt minder legde het team Zoetemeijer (Peter en Theo) beslag op de 2e plaats.
De derde plaats werd gedeeld door de teams Osinga 1 (Angelique en haar vader André) en Numansdorp (Cees van der Velden en Piet van Oudheusden) met 6 punten.De viertienjarige Angelique uit Oud Beijerland, getraind door de sterke Rotterdamse speler Michel de Wit, maakte het Hans van der Linden moeilijk en won zelfs van Leo Rietveld. Het is wel zeker, dat we in de toekomst nog veel van haar gaan horen.
Team van de Linden (Hans en Hans sr) werd vijfde 5,5 punt. Met een halfje minder sloten de vier teams Maasstad 1 (Snel en Vos), Maasstad 2 (Cees van der Linden en Michel), Maasstad 3 (Zwanenburg en Mw. Chilton) en Rokado (Leo Rietveld en Jos Visser), gevolgd door de teams van ’t Springende Peert (Arjan Verkerk en Pieter-Jan Gravendeel met 4,5 punt), Westmaas 1 (Peter Luijendijk en Henk van der Velden 4 punten), Osinga 2 (Ruud Kok en Marjolijn Osinga 3,5 punt) en Westmaas 2 (Teun Wols en Piersen met 2 punten).

Topscorers:
Marco van der Linden 4,5
Hans van der Linden 4,5
Ed Lammers 4
Peter Zoetemeijer 4
Leo Rietveld 4

Theo Zoetemeijer

zaterdag 4 april 2009

Rokado doet stapje terug

Het wonder dat nodig was voor lijfsbehoud in de promotieklasse is gisteravond helaas uitgebleven en zo kan het gebeuren dat Rokado volgend jaar weer eens ouderwets competitie gaat spelen in de eerste klasse van de RSB.

Ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt hoe vaak we gedegradeerd zijn uit de promotieklasse en daarna weer gepromoveerd zijn uit de eerste klasse. Het zal ongetwijfeld goed zijn voor een record. Je zou er het heen en weer van krijgen toch. Of om met Drs. P te spreken:

We zijn hier aan de oever van één machtige rivier
De andere oever is daarginds, en deze hier is hier
De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland
En dit heet dan de overkant, onthoud u dat dus goed
Want dat is van belang voor als u oversteken moet
Dat zou nog best eens kunnen, want er is hier veel verkeer
En daarom vaar ik steeds maar vice versa heen en weer

Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer (etc. etc)
Heen en weer – Drs. P.

Enfin, jammer was het natuurlijk wel, maar voor de meeste spelers van Rokado toch ook een soort deja-vu: we hebben dit vaker aan de hand gehad, en ook nu zullen we er wel weer bovenop komen en te zijner tijd terugkeren in de promotieklasse.

Gastvrij onderdak voor de gezamenlijk gespeelde laatste ronde (een vast gebruik in de promotieklasse) werd gisteren door Charlois Europoort geboden in hun ruime Groene Zaal. Het tweede van Charlois was zelf inmiddels op zijn sloffen kampioen geworden en had in de laatste ronde een bye en speelde dus niet mee in deze laatste ronde.

Rokado had vooraf alleen overlevingskansen bij ruime winst op S.O. Rotterdam en bij een dikke nederlaag van Shah Mata tegen Moerkapelle, dat enkele meters verder werd afgewikkeld.
Die ruime winst heeft er geen moment ingezeten.
Bij de wedstrijd vielen vrij vlot drie remises te noteren aan de hogere borden.Het meest pikante duel vond plaats op bord twee. Hans versus Gerard Kool. De laatste weken waren er wat spanningen ontstaan in verband met het door Kool (vurig) gewenste vooruitspelen van zijn partij (hij gaat meespelen aan het Europees Senioren Toernooi voor teams) waaraan Rokado onder geen beding wenste mee te werken.
De ijzige sfeer aan hun bord gisterenavond riep vaag herinneringen op aan de match Topalov tegen Kramnik (u weet wel: Toilet-gate in Elista). In ieder geval schudden Hans en Gerard elkaar wél de hand, hoewel er verder geen woord werd gewisseld. De partij liep uit op een korte remise waarin geen risico genomen werd.
Rex speelde een vlotte remise tegen John Schell. Het feit dat ze elkaar al jarenlang kennen zal daar ook wel een rol in hebben gespeeld. Ik zelf speelde een korte maar niet geheel oninteressante remise tegen Cor de Zwart.
Murphy won daarna verrassend op het achtste bord zijn partij nadat hij eerder een mindere positie had moeten verdedigen. Hierop volgden verliespartijen van Peter tegen Theo Hoogesteeger en van Leo tegen Martin Noordijk. 3.5-2.5 in ons nadeel met nog twee partijen te gaan. Marco tegen Gerard Kastelijn en Frank tegen Frans Vreugdenhil.
Marco speelde met zwart en had zijn veelbelovende stelling met één zet om zeep geholpen. Gerard Kastelijn kreeg materieel voordeel en won het eindspel uiteindelijk, met enige moeite.
Frank had een pionneneindspel bereikt dat ons omstanders remise leek, maar Frank had verder gekeken en wist de stelling zodanig te compliceren, dat Frans Vreugdenhil teveel tijd nodig had om de varianten door te kunnen rekenen. Met de vlag op vallen in verloren positie gaf hij zich gewonnen: 3.5-4.5 voor Rotterdam.

Exit promotieklasse. Maar we zullen daar ongetwijfeld nog eens terugkeren. Laten we ons geen zorgen maken!

Om af te ronden: nogmaals dank aan Charlois voor hun gastvrije ontvangst in hun Groene Zaal (waar prima te schaken is hoor) en uiteraard wensen wij ook Gerard Kool en zijn team veel succes op het Europees Kampioenschap in Oostenrijk. Zo sportief zijn we ook wel weer.

Tenslotte nog dit: op de site van Charlois heeft de Filip Borst (die voorzitter is, en kennelijk een enorme drive heeft om zich als voorzitter te profileren) het in een zeer lang stuk (ik kan het ook anders zeggen, maar doe het niet) erover dat: Spelers uit de promotieklasse (-) niet het fatsoen hadden op beslissende momenten hun muil te houden. Dit lijkt me, afgezien van de weinig subtiele formulering, niet helemaal in de geest van de avond. Te beslissen was er namelijk niets meer, omdat ook Charlois 3 al lang kampioen was – en de wedstrijden in de promotieklasse ook gedaan waren. En het stilhouden van zo’n zaaltje met waarin 60 veelal drinkende mensen om elf uur op een vrijdagavond lijkt me ook een redelijke illusoir. Dat je het maar eventjes weet.

Groeten, Rick

maandag 23 maart 2009

Hypercube 2009

Om acht uur afgelopen zaterdagochtend toog ik naar Utrecht om daar zo snel mogelijk de bittere en onverwachte nederlaag van de avond ervoor tegen Charlois Europoort weg te gaan sp(o)elen.
Op het gemak wandelend op het zonnige Weena richting Centraal Station liet ik de noodlottige vrijdagavond nog eens aan mij passeren. Waar ligt dat nou toch aan dat Rokado bij die club uit zuid die met de dag meer praatjes krijgt, steeds met zulke gênant dikke cijfers moet verliezen. Vorig jaar werd het zelfs 4-0 voor de beker, 6.5-1.5 tijdens de 2e ronde van de RSB-competitie en gisterenavond dus 3-1 tijdens de halve bekerfinale. Als beginners worden we afgeslacht. Schaaktechnische redenen kunnen het niet zijn, zou je denken. Kwaliteit hebben we genoeg. Wat is het dan? Ligt het dan misschien aan die zaal daar dat het nooit eens lukt? Aan die smerig groen geverfde bovenzaal van centrum De Passage in dat meest desolate stukje Rotterdam dat Pendrecht heet? Ze kunnen die zaal beter meteen (het is maar een suggestie) de Kermit de Kikker-zaal noemen. Dan weten de uitspelende teams tenminste wat ze te wachten staat.
Als je d’r altijd speelt zul je er wel aan wennen en er op den duur niet meer op letten, maar voor bezoekende teams blijft het een ware beproeving, al dat felle groen. De muren gifgroen, de stoelen gifgroen, de banken gifgroen…gillend gek word je ervan. Charlois begint op die manier zijn thuiswedstrijden dus altijd met groot voordeel aan de partijen. En dat voordeel zou afgelopen vrijdag dus wel eens de reden geweest zijn van een nieuwe walk-over tegen ons clubje. Het is natuurlijk maar een theorie…en ik misgun Charlois natuurlijk niets, maar toch klopt er iets niet.

Enfin, deze zaterdagochtend, het begin van de eerste lentedag, was dus stralend begonnen. Precies het weer waarbij je alles kunt gaan doen behalve een hele dag binnen zitten om een snelschaaktoernooi te gaan spelen. En precies dat was ik dus van plan. En het toernooi waarnaar ik op weg was: het Hypercube-toernooi 2009, georganiseerd door Schaakvereniging Utrecht, dat net als vorige jaren weer gehouden werd in de grote, lichte bovenruimte van Nationaal Denksportcentrum Den Hommel waar je een mooi rustig uitzicht hebt op het kabbelende Amsterdam-Rijnkanaal en de boogbrug die daarover richting de Meern voert.
Sponsor van het toernooi opnieuw de consultants van Hypercube, het bedrijf van Utrecht-voorzitter Pieter Nieuwenhuijs dat duurbetaalde adviezen verstrekt aan diverse overheden. De kredietcrisis wordt er, gelukkig, kennelijk nog niet in de portemonnee gevoeld.
Vorig jaar had ik al mee zullen doen, maar juist toen stak de NS daar een stokje voor en liet men bij Gouda een trein ontsporen zodat het me niet lukte om tijdig in Utrecht te zijn en me in de speelzaal aan te melden. Maar deze zaterdag zou ik me zeker niet laten afpakken.
In een grijs geworden verleden, ik denk al zo’n twintig jaar geleden, had ik al eens meegedaan aan dit jaarlijkse toernooi in Utrecht, samen met Bert Heemskerk en weet nog dat ik na afloop van een zware dag snelschaken en vooral heel veel verliezen, compleet daas en uitgewoond was. Benieuwd hoe het vandaag zou uitpakken, zo lang na dato.
Het leuke van Hypercube is dat het zo ijzersterk bezet is. Als je wilt weten hoe sterk je eigenlijk bent met snelschaken (in vijf minuten partijtjes) is Utrecht hét toernooi om dat te testen.
In het verslag van het toernooi van zaterdag j.l. dat bewonderenswaardig snel en bekwaam vervaardigd werd door Robert Beekman, las ik dat er dit jaar 130 deelnemers op het toernooi afgekomen waren met een gemiddelde rating van 2100. Het veld was dus sterker dan ooit. De mindere schakers, ook wel kneuzen genoemd, wisten wat hen te wachten zou staan en lieten het verstandig massaal afweten.
De formule van het toernooi is al jaren hetzelfde. Eerst een kwalificatieronde in groepen van ongeveer 20 man, en vervolgens daarna finalerondes die ingedeeld zijn op basis van de behaalde resultaten in de voorronde.
Zo mocht ik het in de kwalificatieronde onder andere opnemen tegen het Nederlandse talent Matthew Tan (2330), Richard Vedder (2314), de Rus Dmitri Saulin (2435), Manuel Bosboom (2412) en tegen de Rus Vladimir Episjin(2587). Dit leverde in vijf partijen evenzoveel nullen op, maar de partijen tegen Bosboom en Episjin waren leuk en redelijk spannend en werden pas beslist bij het vallen van de vlaggen. Tegen Richard Vedder werd ik geflest in het eindspel toen ik, met koning en pion. en hij, alleen met koning en paard, door mijn vlag ging. Nou in ieder geval remise dan, verzuchtte ik. Remise? Dat mocht je willen, meldde Vedder, die vervolgens het punt claimde dat hij ook kreeg. Had ik de pion niet meer gehad of had ik de pion snel kunnen promoveren dan zou de puntdeling wel een feit geweest zijn. Nu dus niet.
Ik kwam in finalegroep D terecht en scoorde daar 10.5 uit 16. Een score in een veld van 2100+ spelers waar ik tevreden mee kan zijn. En een mooi ijkpunt voor volgend jaar, wanneer ik natuurlijk weer beter zal zijn en zeker van plan ben om weer mee te doen. Ik eindigde behoorlijk hoger dan recente winnaar van het O.K. Hoeksewaard Hans Hollander die na een moeilijke voorronde met een schamel puntenaantal in de een na laagste groep F belandde. Verder herkende ik weinig spelers die actief zijn vanuit de RSB. Wel was er PK runner-up Bonno Pel die weliswaar heel knap finalegroep A bereikte, maar het daar zwaar te verduren had en maar drie punten bij elkaar sprokkelde.
De hoofdprijs van 1000 euro had een hele rits titelhouders naar Utrecht gelokt. Er waren op voorhand een aantal favorieten. Zeer sterke broodspelers als Daniel Fridman, Bogdan Lalic en Vladimir Episjin die het van dit soort toernooien moeten hebben, waren aanwezig.

Vladimir Episjin in actie (foto van website SV Utrecht)

Sterke schakers maar onder hen ook enige vreemde vogels, als ik zo vrij mag zijn Zo kon ik me bij het zien Lalic onwillekeurig niet aan de indruk onttrekken dat hij die ochtend net uit een kartonnen doos was gekropen. En wat te denken van Episjin. Een sterke, klassieke schaker die destijds zelfs secondant van Karpov was. Maar wat een ongelikte beer. Zo kom je ze toch zelden tegen. De jonge Nederlandse meester Wouter Spoelman was zo brutaal geweest om hem in de finalegroep met wit te verslaan.”Don't fucking smile, you …(verder onverstaanbaar)”, beet hij Wouter woedend toe die een beschaafd glimlachje net na afloop van de partij niet onderdrukken kon. Espisjin zette zijn onafscheidelijke alpinopet nog eens goed op zijn hoofd en beende driftig met zwaar afgezakte spijkerbroek weg van plaats des onheils. De enige dame die zich kwalificeerde voor de finalegroep A was de vriendin van Fridman: Anna Zatonskih. Ze kon daar geen rol van betekenis spelen. Toen ik haar zo verbeten zag spelen zaterdag moest ik denken aan dat kostelijke filmpje dat op internet te vinden is, en waarin ze met Irina Krush een beslissingspartij speelt die in een complete catfight ontaardt! Schitterend.
Overallwinnaar werd uiteindelijk de Russische grootmeester Andrei Orlov, gevolgd door Lalic, Episjin, Dgebuadze en Fridman.
Het krankzinnig slot van een partij in de finale-groep A tussen Manuel Bosboom en de Oezbeek Mihail Saltaev heb ik met mijn camera'tje hier vastgelegd. Let op hoe Manuel bij alle hectiek zelfs nog de gelegenheid vindt om een remiseaanbod uit te brengen dat Saltaev direct met een kordaat Nein afwijst.



Voor een perfect verslag van de dag door Robert Beekman inclusief eindstanden verwijs ik graag naar de site van SV Utrecht.

Rick

dinsdag 17 maart 2009

Verdiende winst op Krimpen aan den IJssel: 3.5-4.5

De uitwedstrijd tegen het sterke eerste team van Krimpen aan de IJssel, tot voor deze wedstrijd nog serieus promotiekandidaat, bood Rokado een laatste mogelijkheid om vage overlevingskansen in stand te houden. En op het moment dat het moest, gebeurde het ook: we wonnen de wedstrijd verdiend met 3.5-4.5. Cijfers die meer spanning suggereren dan er in feite geweest is.
Op de heenweg fietsend naar Krimpen aan de IJssel, terwijl het donker begon te worden, kwam ik stomtoevallig de persoon tegen die Rokado een jaar of 35 geleden van zijn pakkende naam voorzag. Stram en moeizaam joggend, dof voor zich uit starend bewoog hij zich voort langs de Maasboulevard. Het was het sjokken van een vijftiger. En een vijftiger zal hij onderhand ook wel zijn, Francisco van Jole, journalist en televisiebekendheid, maar ook jongste zoon van onze voormalige voorzitter Guillermo van Jole. Zou dat nou iets te betekenen hebben, vroeg ik me de hele fietsrit van ruim 12 kilometer af, op weg naar een wedstrijd van Rokado, of was het gewoon stom toeval? Waarschijnlijk het laatste.
De partij van deze match die voor mij het meest tot de verbeelding sprak was die tussen Hans, dit jaar in geweldige vorm stekend, en de met afstand beste speler van Krimpen: Harold van Dijk (2253), een leeftijdgenoot die ik nog ken uit de tijd dat hij heerste op de PJK’s van de RSB. Hans speelde met zwart, offerde in de opening wat pionnen en ging op zoek naar tegenspel in wits stelling waarin zich nogal wat zwaktes bevonden. Met subtiele kleine zetjes pareerde Van Dijk de offensieve intenties van Hans en manoeuvreerde vervolgens magistraal naar groot voordeel en winst van de partij. Het leek verdomme wel een computer, sprak Hans na afloop op zijn manier waarderend over het spel van zijn tegenstander.
Theo werd snel en met harde hand door Hans van Nieuwenhuizen (1966) van het zesde bord gezet, waarop remises volgden van Marco, die een witte koningsaanval van Peter Glissenaar (1946) netjes pareerde en gemakkelijk de puntdeling bereikte, en Peter die geen risico nam in vermoedelijk iets betere stelling.
Met wit kon ik toch nog iets maken van een vrij tamme stelling die na de opening was ontstaan. Rob van Keulen (2083) creëerde een zwakte op zijn damevleugel, waar ik later in de partij een beslissende piondoorbraak kon forceren die zwart alleen kon stoppen door het geven van een stuk:

Stelling Rick - van Keulen na 21...a6?

Er volgde: 22.a5! (wits vrije b-pion is nu nauwelijks af te stoppen) Pxb5 23.axb6 Ped6 24.Pa5 Tb8 25.Tc6 e5 26.Pdb3 exd4 27.Pc5 Ke7 28.Pxa6 Ta8 29.b7 Pxb7 30.Pxb7 dxe3 31.Kxe3 Kd7 32.Tb6 Pc7 en zwart ging in deze verloren stelling door zijn vlag: 1-0

Frank won met wit van Joop Huijzer (1955) in een eindspel met zware stukken, en wist daarin tot een onweerstaanbare koningsaanval te komen. Frank gaat super dit jaar. Hij heeft dit jaar het meeste punten voor Rokado gepakt en doet dat gewoonlijk zoals hij dat ook gisteren deed: niet spectaculair, vrijwel onopgemerkt, maar wel zo effectief en nauwkeurig.
Leo haalde het vierde punt van de avond binnen en zijn vroeg in de partij tegen Bert van Brussel (1862) verkregen materiele voorsprong en betere stelling in het eindspel om te zetten in een klinkend en cruciaal punt voor Rokado.
Matchwinnaar werd Rex van Dijken die zijn eerste halfje voor Rokado binnenschoof, na eerder het vredesaanbod van zijn tegenstander naast zich neergelegd te hebben. De stelling in zijn partij tegen Marcel Glissenaar (2021) was aan het eind van de avond dan ook echt potremise, de pionnen stonden muurvast tegenover elkaar en forceren door één van de partijen zou harakiri betekend hebben. Het redelijk doelloos verplaatsen van stukken achter de vastgeschoven pionnenmassa was het enige dat resteerde met remise als logisch gevolg.

Daarmee wonnen we de wedstrijd van Krimpen met 4.5-3.5. Kansen op lijfsbehoud blijven dus aanwezig! Of dat gaat lukken zal vermoedelijk pas beslist worden in de laatste wedstrijd tegen S.O. Rotterdam op 3 april a.s.

Rick

zondag 8 maart 2009

Hans Hollander pakt titel OK Hoekse Waard 2009

De in Rotterdam woonachtige huisschaker Hans Hollander, tot gisteren onbekend in Hoeksewaardse contreien, heeft zich zaterdag verrassend ontfermd over de wisselbeker behorend bij de eerste plaats in het open kampioenschap van de Hoekse Waard 2009.
Verrassend, maar verdiend met een puike score van 6 uit 7. In de laatste en beslissende ronde won hij overtuigend van Peter Luyendijk die tot op dat moment met een halfje achterstand de tweede plaats in de rangschikking innam en bij winst zich dus nog had kunnen verzekeren van de ongedeelde toernooiwinst. Helaas mocht het voor Peter niet zo zijn. Al vroeg in de partij moest hij een stuk inboeten, waarna hij zich geen serieuze tegenkansen meer vermocht te scheppen.
Hollander is een nog vrij jonge speler die min of meer gestopt is als clubschaker, maar nog wel op internet actief is en daar veel speelt op de server Freechess (vergelijkbaar met Playchess of het nog veel betere ICC, maar dan gratis). In een grijs verleden, meer dan tien jaar geleden had hij een KNSB-rating van ergens in de 1900, zo vertelde hij achteraf.
(Enig speurwerk op de geweldige site van Mark Huizer leverde wat preciezere info op: Hans Hollander was eind jaren negentig lid van het inmiddels ter ziele gegane NRSG Wilhelm Steinitz en later van SO-Rotterdam. Vanaf eind 2007 is hij daar geen lid meer. Zijn hoogste rating met 1904 bereikte hij in 2006)

Er waren gisteren zo’n 35 deelnemers afgekomen op dit fraaie regionale toernooi, voor de vierde keer gehouden in de mooie zaal “De Vijf Schelpen” in Mijnsheerenland met uitzicht op de gisteren wat onstuimige Binnenmaas.
De KNSB-competitieplanning hield geen rekening met dit toernooi (vreemd!), evenmin als de Limburgse en Brabantse bond dat deden, en zo kon het gebeuren dat er bijzonder weinig echt sterke schakers aanwezig waren. Geen Hans, Marco, Leo. Ook geen spelers uit Goeree-Overflakkee die dit toernooi in het verleden toch geregeld aandeden, en verder dus ook geen sterke KNSB-spelers. Van Rokado waren eerder genoemde Peter Luijendijk, Theo en ik aanwezig. Voorts vooral regionale clubspelers van verenigingen als Springend Peert en SV Hoeksewaard. Daarnaast de gebruikelijke toernooi-junks-op-leeftijd, enige jeugdspelers en tot mijn verbazing zag ik ’s-ochtends ook het bekende schaakechtpaar (WGM) Corry en Piet Vreeken de speelzaal binnenschrijden.
Kortom, in gedachten had ik het toernooi al op mijn naam geschreven. Dat het toch wat lastiger zou worden, werd mij duidelijk toen ik in de tweede ronde tegen de uiteraard ook weer aanwezige toernooitijger Jan van Elburg bij vol daglicht een kwaliteit wegblunderde, dat leidde tot nog veel meer materiaalverlies en een volstrekt, maar dan ook volstrekt verloren stelling. Van Elburg verbijsterde mij hier met een remiseaanbod dat ik direct en dankbaar aanvaardde: Dit win je achter elkaar, zei ik hem direct na afloop. Ja, zei hij, maar tegen jou durf ik dat niet aan. Nou ja! Welk een volstrekt misplaatst respect. Een geheel onverdiend halfje was toch nog mijn deel.
Toen er een paar rondes later tegen Gerard Kastelein weer eens heibel ontstond omdat ik een remiseachtig eindspel (ongelijke lopers en pion meer) op tijd probeerde te winnen en er geen ter zake kundige wedstrijdleider aanwezig bleek te zijn om de kwestie te settelen, gaf ik uit armoede maar remise om de gemoederen niet al te zeer te laten verhitten. Want omstanders die geen bal met deze kwestie te maken hadden, konden het uiteraard niet laten om hun geheel niet op kennis stoelende meninkjes luidruchtig te moeten debiteren. Prutsers zijn jullie en niks meer en in het vervolg stamp ik iedereen door de vlag wanneer ik dat maar wil. Als je dat maar weet.
Maar intussen hadden mijn titelkansen dus ernstige averij opgelopen. Geheel de nek werden ze door mijzelf omgedraaid in de partij van de vijfde ronde tegen de jeugdspeler Tom Beeren (1743) van Botwinnik uit Zoetermeer, die een afzichtelijke openingsblunder van mij afstrafte voordat de partij goed en wel begonnen was en verder bekwaam en foutloos naar winst afwikkelde.
Tijd dus om samen met Theo aan het bier te gaan (het was een uur of twee, dus geen elf uur in de ochtend waarop sommige van mijn clubgenoten tijdens toernooien al hun heil tot de alcohol schijnen te zoeken – dus we hielden het absoluut beschaafd). Theo had een ronduit dramatische start met 1.5 punt uit 4, onder andere met een verlies tegen Hans van ’t Hof van Springend Peert, maar kwam na de pauze terug (dankzij het bier?) met 3 uit 3, waardoor zijn eindscore van 4.5 uit 7 toch nog enigszins draaglijk werd.
Eerste werd dus uiteindelijk zoals gezegd na 7 ronden de vooral op internet actieve schaker Hans Hollander uit Rotterdam. Tweede werd verrassend Springend Peert veteraan Ed Lammens met 5.5 die in de laatste ronde in een hectisch pionneneindspel op routine van de nerveuze Tom Beeren won en daarmee eerste werd in de B-groep en ook nog boven mij eindigde. Ik haalde vijf punten, en op weerstandspunten was dit voldoende voor de tweede prijs in de A-groep. Peter eindigde derde, zijn bye in de eerste ronde had zijn weerstandspunten geen goed gedaan.

De organisatie was weer in vertrouwde handen van het Springend Peert. Dank aan het adres van Arjo van Dijk voor de wedstrijdleiding. Hij nam de plaats in van Ralph Zwart die een dag eerder net in het huwelijk getreden was. Mis ging het zaterdag eigenlijk alleen een paar keer toen de computer raar deed bij de indeling en mensen aan de borden werden geconfronteerd met gezichten tegenover zich die, als ze zich niet vergisten, toch echt ook al een ronde daarvoor voor zich hadden gezien…enfin, alles kwam tenslotte uiteraard goed. En Hans van ’t Hof, die zeer vakkundig het woord vooraf en de prijsuitreiking voor zijn rekening nam, meldde alvast dat het volgend jaar absoluut de bedoeling is om in de eerste week van maart opnieuw een OK op dezelfde locatie te houden. Tip van mij in deze, uiteraard geheel vrijblijvend: maak het toernooi wat competatiever, geef er wat meer sjeu aan en stel het volgende toernooi vast op een zaterdag in februari of maart waarop geen KNSB-competitieronde gespeeld wordt. Wanneer je het prijzengeld dan nog iets attractiever maakt, kun je zo rekenen op 70 man en een aanzienlijk sterkere bezetting. Als dat is wat je wilt uiteraard! Maar die keuze is uiteraard geheel aan de organisatie. Wanneer je het toernooi echt Hoeksewaards en regionaal wilt houden, is dat vanzelfsprekend ook geheel legitiem en volstrekt verdedigbaar.

Er staat hier ook een verslag op de site van Springend Peert inclusief een aantal foto's van Arjan Verkerk. In het verslag wordt verrassend gewag gemaakt van "een sterk deelnemersveld".

Rick