zondag 8 maart 2009

Hans Hollander pakt titel OK Hoekse Waard 2009

De in Rotterdam woonachtige huisschaker Hans Hollander, tot gisteren onbekend in Hoeksewaardse contreien, heeft zich zaterdag verrassend ontfermd over de wisselbeker behorend bij de eerste plaats in het open kampioenschap van de Hoekse Waard 2009.
Verrassend, maar verdiend met een puike score van 6 uit 7. In de laatste en beslissende ronde won hij overtuigend van Peter Luyendijk die tot op dat moment met een halfje achterstand de tweede plaats in de rangschikking innam en bij winst zich dus nog had kunnen verzekeren van de ongedeelde toernooiwinst. Helaas mocht het voor Peter niet zo zijn. Al vroeg in de partij moest hij een stuk inboeten, waarna hij zich geen serieuze tegenkansen meer vermocht te scheppen.
Hollander is een nog vrij jonge speler die min of meer gestopt is als clubschaker, maar nog wel op internet actief is en daar veel speelt op de server Freechess (vergelijkbaar met Playchess of het nog veel betere ICC, maar dan gratis). In een grijs verleden, meer dan tien jaar geleden had hij een KNSB-rating van ergens in de 1900, zo vertelde hij achteraf.
(Enig speurwerk op de geweldige site van Mark Huizer leverde wat preciezere info op: Hans Hollander was eind jaren negentig lid van het inmiddels ter ziele gegane NRSG Wilhelm Steinitz en later van SO-Rotterdam. Vanaf eind 2007 is hij daar geen lid meer. Zijn hoogste rating met 1904 bereikte hij in 2006)

Er waren gisteren zo’n 35 deelnemers afgekomen op dit fraaie regionale toernooi, voor de vierde keer gehouden in de mooie zaal “De Vijf Schelpen” in Mijnsheerenland met uitzicht op de gisteren wat onstuimige Binnenmaas.
De KNSB-competitieplanning hield geen rekening met dit toernooi (vreemd!), evenmin als de Limburgse en Brabantse bond dat deden, en zo kon het gebeuren dat er bijzonder weinig echt sterke schakers aanwezig waren. Geen Hans, Marco, Leo. Ook geen spelers uit Goeree-Overflakkee die dit toernooi in het verleden toch geregeld aandeden, en verder dus ook geen sterke KNSB-spelers. Van Rokado waren eerder genoemde Peter Luijendijk, Theo en ik aanwezig. Voorts vooral regionale clubspelers van verenigingen als Springend Peert en SV Hoeksewaard. Daarnaast de gebruikelijke toernooi-junks-op-leeftijd, enige jeugdspelers en tot mijn verbazing zag ik ’s-ochtends ook het bekende schaakechtpaar (WGM) Corry en Piet Vreeken de speelzaal binnenschrijden.
Kortom, in gedachten had ik het toernooi al op mijn naam geschreven. Dat het toch wat lastiger zou worden, werd mij duidelijk toen ik in de tweede ronde tegen de uiteraard ook weer aanwezige toernooitijger Jan van Elburg bij vol daglicht een kwaliteit wegblunderde, dat leidde tot nog veel meer materiaalverlies en een volstrekt, maar dan ook volstrekt verloren stelling. Van Elburg verbijsterde mij hier met een remiseaanbod dat ik direct en dankbaar aanvaardde: Dit win je achter elkaar, zei ik hem direct na afloop. Ja, zei hij, maar tegen jou durf ik dat niet aan. Nou ja! Welk een volstrekt misplaatst respect. Een geheel onverdiend halfje was toch nog mijn deel.
Toen er een paar rondes later tegen Gerard Kastelein weer eens heibel ontstond omdat ik een remiseachtig eindspel (ongelijke lopers en pion meer) op tijd probeerde te winnen en er geen ter zake kundige wedstrijdleider aanwezig bleek te zijn om de kwestie te settelen, gaf ik uit armoede maar remise om de gemoederen niet al te zeer te laten verhitten. Want omstanders die geen bal met deze kwestie te maken hadden, konden het uiteraard niet laten om hun geheel niet op kennis stoelende meninkjes luidruchtig te moeten debiteren. Prutsers zijn jullie en niks meer en in het vervolg stamp ik iedereen door de vlag wanneer ik dat maar wil. Als je dat maar weet.
Maar intussen hadden mijn titelkansen dus ernstige averij opgelopen. Geheel de nek werden ze door mijzelf omgedraaid in de partij van de vijfde ronde tegen de jeugdspeler Tom Beeren (1743) van Botwinnik uit Zoetermeer, die een afzichtelijke openingsblunder van mij afstrafte voordat de partij goed en wel begonnen was en verder bekwaam en foutloos naar winst afwikkelde.
Tijd dus om samen met Theo aan het bier te gaan (het was een uur of twee, dus geen elf uur in de ochtend waarop sommige van mijn clubgenoten tijdens toernooien al hun heil tot de alcohol schijnen te zoeken – dus we hielden het absoluut beschaafd). Theo had een ronduit dramatische start met 1.5 punt uit 4, onder andere met een verlies tegen Hans van ’t Hof van Springend Peert, maar kwam na de pauze terug (dankzij het bier?) met 3 uit 3, waardoor zijn eindscore van 4.5 uit 7 toch nog enigszins draaglijk werd.
Eerste werd dus uiteindelijk zoals gezegd na 7 ronden de vooral op internet actieve schaker Hans Hollander uit Rotterdam. Tweede werd verrassend Springend Peert veteraan Ed Lammens met 5.5 die in de laatste ronde in een hectisch pionneneindspel op routine van de nerveuze Tom Beeren won en daarmee eerste werd in de B-groep en ook nog boven mij eindigde. Ik haalde vijf punten, en op weerstandspunten was dit voldoende voor de tweede prijs in de A-groep. Peter eindigde derde, zijn bye in de eerste ronde had zijn weerstandspunten geen goed gedaan.

De organisatie was weer in vertrouwde handen van het Springend Peert. Dank aan het adres van Arjo van Dijk voor de wedstrijdleiding. Hij nam de plaats in van Ralph Zwart die een dag eerder net in het huwelijk getreden was. Mis ging het zaterdag eigenlijk alleen een paar keer toen de computer raar deed bij de indeling en mensen aan de borden werden geconfronteerd met gezichten tegenover zich die, als ze zich niet vergisten, toch echt ook al een ronde daarvoor voor zich hadden gezien…enfin, alles kwam tenslotte uiteraard goed. En Hans van ’t Hof, die zeer vakkundig het woord vooraf en de prijsuitreiking voor zijn rekening nam, meldde alvast dat het volgend jaar absoluut de bedoeling is om in de eerste week van maart opnieuw een OK op dezelfde locatie te houden. Tip van mij in deze, uiteraard geheel vrijblijvend: maak het toernooi wat competatiever, geef er wat meer sjeu aan en stel het volgende toernooi vast op een zaterdag in februari of maart waarop geen KNSB-competitieronde gespeeld wordt. Wanneer je het prijzengeld dan nog iets attractiever maakt, kun je zo rekenen op 70 man en een aanzienlijk sterkere bezetting. Als dat is wat je wilt uiteraard! Maar die keuze is uiteraard geheel aan de organisatie. Wanneer je het toernooi echt Hoeksewaards en regionaal wilt houden, is dat vanzelfsprekend ook geheel legitiem en volstrekt verdedigbaar.

Er staat hier ook een verslag op de site van Springend Peert inclusief een aantal foto's van Arjan Verkerk. In het verslag wordt verrassend gewag gemaakt van "een sterk deelnemersveld".

Rick

Geen opmerkingen: