zaterdag 31 oktober 2009

Charlois 4 krijgt klapjes

Op de site van Charlois Europoort stonden wat onschuldige plaagstootjes voorafgaande aan onze wedstrijd van gisteravond met hun vierde (!) team. We zouden het slachtoffer worden van een enorm pak slaag en verder werd eerder al gemeld dat de eerste serieuze krachtmeting voor dit vers gepromoveerde vierde (dat dit jaar absoluut opnieuw moet promoveren, anders wordt de teamleider geroyeerd als lid schijnt het) eerst zal plaatshebben in de derde ronde als HZP Schiedam de tegenstander zal zijn. Aan het bezoek van Rokado in de tweede ronde werd gemakshalve eventjes voorbijgegaan. Een formaliteitje. Een plichtpleginkje. Schriftelijk afdoen eigenlijk.
Niet dat het ons deerde hoor. Noch dat het ons motiveerde of als een rood lapje op een stier werkte of iets dergelijks, wat misschien de bedoeling was. Integendeel. Doorgaans vegen we ons achterwerk af met datgene wat er op andere sites over Rokado geschreven wordt. Zo ook in dit kansloze geval.
De resultaten tegen Charlois waren de laatste paar jaar weliswaar bar slecht te noemen (er staan me nog een paar kansloze nederlagen bij uit de beker en de laatste bondswedstrijd tegen het tweede in de promotieklasse eindigde in een waar slagveld), maar het vierde van Charlois moest toch wel te pakken zijn.
De toestroom van nieuwe leden die dit seizoen op het succes van deze sympathieke club uit Rotterdam-Zuid afkwamen als vliegen op een verse hoop stront (als je wint heb je vrienden, zong Herman Brood al), zorgde ervoor dat ook hun vierde in vergelijking met vorig jaar (toen gepromoveerd als kampioen uit de tweede klasse) gisteravond in een aanmerkelijk versterkte samenstelling kon aantreden. Voor onderschatting moest derhalve gewaakt worden.

Al heel snel begon de avond zeer hoopgevend: aan bord één deelde Hans een eerste knal uit. Na precies 42 minuten verdwenen de stukken weer in het doosje nadat de uit tactische overwegingen op het hoogste bord geposteerde reuzendoder Piet Verheij (1819) in een woeste koningsaanval gevloerd werd. Hans en Piet zijn beide vlot spelende, impulsieve schakers. Deze keer pakte de clash dus duidelijk in het voordeel van onze onomstreden eerstebord speler uit.
Op bord drie won ik met wit van Erik van den Berg (2033), die , zo hoorde ik na afloop van diverse mensen, ook goed schijnt te zijn in het spel Stratego (bij ons is Peter Luijendijk dan weer heel goed in sjoelen. Zo!). In bedenkelijke positie met nauwelijks tijd op de klok blunderde van den Berg groot materiaal weg.
Tactisch aan onze kant was de opstelling van Leo op bord zeven. Met wit won hij soepeltjes van Sascha Ottenhof (1871), in een aanval met stikmat-motief.

Nagekomen commentaar van Leo:

Mijn vorige partij stond in het teken van verliefdheid. We hebben kunnen zien tot wat dat allemaal voor kolderieke capriolen dat kan leiden. Tijdens mijn laatste sessie bij mijn persoonlijke healer Annemiek kreeg ik het dringende advies echt wat aan die verliefdheid te doen, dat advies heb ik opgevolgd.
Ik ben niet meer verliefd, ik denk dat nu ‘eindelijk’ iemand op mij verliefd is ;)
Daardoor voel je je meteen een stuk sterker en zekerder achter het bord. Om aan te tonen dat het hier niet om prietpraat gaat volgt hier de partij.

Wit: Don Leo - Zwart: Sascha Ottenhof

1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 dxe4 4.Pxe4 Le7 5.Pf3 Pf6 6.Ld3 Pc6 7.c3 Dd5 8.De2 Ld7 9.c4 Da5+ 10.Ld2 Lb4 11.Pc3 0-0-0 12.0-0 Dh5

Leo - Sascha Ottenhof na 12...Dh5

Zo het middelspel is in volle gang, de vraag is nu wie het eerste een aanval op het spel krijgt. Zwart staat zo goed als klaar daarvoor, de volgende zet is logisch.13.Lf4 a6 14.a3 Le7 15.d5 gewaagd, maar zoals ik zei, maar ik wil zeker niet als tweede aan een aanval beginnen, zwart overweegt misschien al zoiets als g7-g7 15. .. Pb8 beter was toch af te ruilen waarna ik de volgende variant in gedachten had: 16 cxd5 Pxd5 17 Pxd5 Dxd5 18 Tad1 deze stelling beviel me wel ondanks pion achter 16.Tac1 Pe8 17.c5!? g5!? 18.Lg3 Lxc5 19.Pe4 La7

Stelling na 19...La7

20.Txc7!!+ Pxc7 21.Pd6 mat

Tja, dat doet een mens deugd"(tot zover Leo).

Theo ging tenonder tegen Victor van de Wetering (1898). De dames werden in een vroeg stadium weliswaar geruild, maar toch werd de kwetsbare positie van zijn zwarte koning die continu in het centrum gehouden werd, hem middels allerlei nare penningen fataal.
Van diverse kanten is gesuggereerd om Theo op een cursus “Rokeren voor beginners” te sturen. Mogelijk een optie. En ook het feit dat Theo intern speelt bij Charlois is natuurlijk bepaald niet bevorderlijk voor de kwaliteit zijn spel.
Murphy speelde een puike partij tegen invaller John van den Laar (1785), die in een koningsaanval (en die moet je Murph echt niet geven) zowat van het bord werd geblazen.

Murphy Brunings - John van der Laar - wit aan zet

1.Pg6! fxg6 2.Txe6+ Pe7 3.Dxg6+ Kd7 4.Txe7+ Kxe7 5.Dg7+ Kd6 6.Dxf8+ Kc6 7.Dc5+ Kb7 8.Dxc7+ Kxc7 9.Tf7+ 1-0

Een tussenstand van 4-1, en we gingen op zoeken naar nog minimaal een halfje. In de drie resterende partijen hadden we het moeilijk: Peter, die zich deze maand had ingespeeld op het toernooi van Guernsey, was in tijdnood gekomen bij een mindere stelling tegen Hans van Calmthout (1861). De laatste zetten voor de tijdcontrole werden niet meer genoteerd voordat Peter zijn tijd overschreed. Zijn tegenstander die ondanks voldoende tijd ook niet meer genoteerd had, claimde daarop de winst. Peter was hierover zo verbolgen dat hij weigerde te reconstrueren en zijn mindere stelling opgaf. Een twijfelachtige actie, en zeker niet in het belang van het team. Enfin: 4-2 en nog steeds op zoek naar een halfje.
Carel Vredenborg (1973) had met een handige tactische wending een kwaliteit gepakt, maar eenvoudig te winnen was het nog niet. Marco’s loperpaar zorgde voor tegenwicht:

Carel Vredenborg - Marco: stelling na 29...d5

Commentaar van Marco:
"Na een voorzichtige laveerpartij heeft zwart het loperpaar weten te behouden en achtte ik het moment rijp om de stelling te openen met 29...d5. In opkomende tijdnood Carel besluit in te zetten op een truc.30.De3 dxc4 31.e5 Le7 32.Pf5 Lc5? wit krijgt nu precies wat hij wilde; na bijvoorbeeld 33.. Dxe3 behoudt zwart de pluspion. 33.Pe7+ Kf8 35. Pxc8 Txc8 36. Df3 Le7. Hier zat ik mezelf zwaar verwensend achter het bord. We stonden toen 4-2 voor en dan trap je in zo'n trucje met notabene genoeg tijd op de klok. Benadeel je jezelf en ook nog eens het team. Gelukkig blijkt het voor wit allemaal niet zo gemakkelijk en zowaar komt er met ieder nog circa 4 minuten op de klok nog een ontsnappingswending in de stelling. 37. Tdc1 Tc5 38. De4 g6 39. Txc4 Txb5 40. Txb5 Dxb5 41. Tc7!? Beter Tc8 en wit haalt de b-pion op en houdt zwart vastgepind op de onderste rij. "41...Lc6!"

Frank had zijn tegenstander André Coenen (1963)wel erg de vrije hand gegeven op de koningsvleugel. Wits aanval zag er dreigend uit. Donkere wolken pakten zich samen. Het zou toch niet gaan gebeuren?
De opluchting kwam toen Marco, heftig bewegend met het lichaam ter bevestiging dat het leed geleden was, gebruik maakte van een onnauwkeurigheid en kon counteren met een dreigende loper-dame batterij op de h1-a8 diagonaal. Er zat niets anders op voor Carel om de kwaliteit terug te geven, waarna Marco direct remise aanbod in een gunstig eindspel teneinde de teamvictorie te verzekeren. Grote klasse Marco:

Stelling Carel Vredenborg - Marco na 40...Lc6!

vervolg commentaar Marco: "42.De3? Dd5 met een kleine dreiging op h1. 43. Dh6 Ke8 44. Txc6 bxc6 en direct remise aangeboden wat door Carel werd aanvaard. In de analyse kwamen John Leer en Ben Boog erbij zitten. John toverde de meest bizarre stellingen op het bord die veelal nog bleken te kloppen ook. Carel zei het toen treffend: daarom spelen John en Ben op zaterdag (KNSB) en wij op vrijdag."

Frank wist de mindere stelling te keepen en het daarop volgende moeilijke dame-eindspel kon hij ook remise houden.
Einduitslag: 5-3 voor Rokado. En de tweede bondsoverwinning in successie. Een hoopgevende start, maar de echte concurrenten (en serieuze krachtmetingen) moeten ons pad nog kruisen.

Rick