We komen erin bij de 30e zet van wit:
Zwart: Ben
Wit speelde hier het correcte 30. f6+! Pxf6 31. Txf6! Kxf6 32. Dh6 (32 Tf1, Kg7 33. Dg5, Pxg6 34 Df6 etc. was wel zo sterk) 32...Pf5?!! (niet de allerbeste, maar er zit wel een leuke truc in waarin wit met open ogen in tuint):
33. Tf1?? dat bedoelen we Dh1+! (geinig toch) 34. Txh1 Pxh6 en wit gaf het op 0-1. Knap spel van Ben en een verdiende winst.
Dat Hans (met wit) in een materieel gelijk eindspel belandde, was een mirakel na wat zich eerder op zijn bord afspeelde.
Stelling na 23..Pa6
23.f5 Pb4 24.fxe6 Pxc2 25.exf7+
Dxf7 (25...Kh8 26.Pxg6+ hxg6 27.fxe8D Dxe8 28.Txe8+ Pxe8 29.Lxc2
en wit staat een stuk voor) 26.Pxf7 Txd3
27.Txe8+ Pxe8 28.Pd5 Ld4+ 29.Kh1 Kg7?
30.Lg5? (30.Pg5! was winnend geweest Pf6 (30...Pe3
31.Tf7+ Kg8 32.Pe7+ Kh8 33.Txh7#) 31.Pe6+ Kf7 32.Pxd4 Txd4 33.Lxf6 ) 30...h5 31.Pd8 Pd6 32.Pe6+ Kh7 33.Pxd4 Txd4
34.Pf6+ Kg7 35.b3 Td3 36.h4 Pf5 37.Kh2 Txb3 38.Td1 Pcd4 39.Te1 Ta3 40.Te5 Ta2
41.Txc5 Pf3+ 42.Kh3 Pg1+ 43.Kh2 Pf3+ 44.Kh3
remise
Wilbert speelde een krachtig gevoerde partij, zonder dat zijn tegenstander tegenspel kreeg. Hij haalde het volle punt binnen.
Zijn goede vriend Don Leo daarentegen....maar laten we Leo zelf even aan het woord:
Zijn goede vriend Don Leo daarentegen....maar laten we Leo zelf even aan het woord:
"Een verslag van mij heeft eigenlijk geen
zin, geheel in tegenstelling tot de vorige partij waarin vrijwel geen fout werd
gemaakt ging er nu niets goed.
Zelfs de mentaliteit
was fout, ik week van mijn geijkte pad af omdat ik dacht dat hij zich had
voorbereid. Met mijn remiseaanbod gaf ik zomaar een 2e pion weg om maar aan te geven dat ik
nooit in de partij heb gezeten.
Op de website van
Delft staat dat het gênant was dat ik zo lang doorspeelde. Fuck you too is mijn
reactie. Het aantal keren dat ik nog heb verloren na 100% winst in teampartijen
is niet te tellen.
Motto in team
wedstrijden luidt al lang: je geeft niet op tenzij het echt niet ander meer kan.
En dat weten zij daar net zo goed, geen goedkope foute oneliners aan mijn adres
want mijn pen spuwt gemakkelijk gal.
Wel blijf ik bij mij
constatering ooit gedaan dat hoe hoger de rating van mijn tegenstander ik beter
speel en echt hoe lager de rating ik ik slechter speel.
Maastricht 21
partijen in drie jaar gemiddelde tegenstand 2100 zit ik tegen de 50 %.
Het is de angst te
verliezen. En er valt alleen maar te winnen (voor mij) tegen iemand van 2000+
en alleen maar te verliezen tegen 1550, beide gebeuren dan ook vaak.
Zoiets heet mentale
onbalans, ik werk eraan, medio het jaar 2020 verwacht ik dit onder de knie te
hebben.
Na de verloren partij zijn Wilbert en ik nog
naar Rotterdam gegaan hebben daar gezellig en goed gegeten bij een Turks
restaurant. Vervolgens net zo lang op terras gezeten (echt warm was het niet
maar ok) dat we de laatste trein hadden gemist. Nachttreinen bleken niet meer
te rijden, (ons werd nog verweten dat we dat toch moesten weten) dus werd het de
nachtbus naar Breda.
Die ging niet verder
dan Dordrecht, werd ons verteld. Eenmaal vlak bij Dordrecht besloot hij met ons
2 alleen in de bus toch door te rijden, wij blij J In Breda wist de chauffeur de weg niet, waarna
ik hem deskundig vertelde hoe hij moest rijden, scheelde on weer een taxi J
In huize Rietveld
werden in
een kwartier nog 10 potjes gespeeld, waarna wij om 04:15 de oogluiken sloten."
In mijn eigen partij zag ik voornamelijk mogelijkheden voor mijn tegenstander, die geen gebruik maakte van de buitenkansjes. Lange tijd zat ik met zwart tegen een passieve stelling aan te kijken waar niets te beleven viel. Wit kon zijn stelling geleidelijk versterken.
Zwart: Rick
Heel sterk voor wit was hier 58.Th6, g5 59. Tg6, Kf7 60. Th8, Tbb8 61. b6! en zwart heeft niets meer in te brengen.
Iets later werd het opnieuw spannend:
Op mijn vorige zet had ik 71...Th8 gespeeld. Na 72.b7! is het geplande Th3 echter slecht. Wit speelt Kd2 na Th3 en Le2 na het volgende Th2 waarna zwart is uitgepraat. Uit armoede moest ik terug met Tb8, waarna ik er met hangen en wurgen een remise uitsleepte. Overigens ook een resultaat waarmee Rokado in het geheel niet gediend was.
Normaal gesproken verwijs ik aan het einde altijd even naar het verslag van de tegenstander. Dat doe ik deze keer maar niet. Ik heb er niet zo'n verstand van, maar Frank dacht dat de stukjesschrijver aldaar een vertegenwoordiger was van de puriteinse schaakbond. Nou die het zegt, zou best eens kunnen.
Rick
Rick