Rokado uiterst schlemielig uitgeschakeld door de Pion

Volkomen onnodig zijn we vrijdagavond tegen de Pion uit Roosendaal uitgeschakeld voor de KNSB-beker, terwijl een soepele stunt in de maak leek, nee, voor het grijpen lag. Van het grote ratingverschil was tijdens de partijen weinig te merken. De winnende goal hoefde alleen maar over de doellijn gelopen of geblazen te worden. Het liep anders.

De loting had wel het gewenste resultaat: door een diepzinnige tip van Han zorgde Hans voor wit op de oneven borden. Tien minuten na het toch al onzalige aanvangstijdstip 20.30u. konden we eindelijk van start.

Het begin verliep voortvarend: ik had al snel groot voordeel, terwijl Ben en Han comfortabele stellingen hadden. Alleen Hans zat met allerlei positionele gaten opgescheept, maar daar heeft hij zoals bekend maling aan.

Niet ik, maar Han was degene die het eerste punt pakte: in een dameloos middenspel overheerste zijn paard stilletjes de witte loper. Alle pogingen van de witspeler om de stelling een dynamisch karakter te geven, hadden een averechts effect. De stelling werd steeds geslotener, waarna een klassiek eindspel van superieur paard tegen obese pion overbleef, dat Han klinisch tot winst voerde. (0-1)

Ben was als volgende klaar. Hij had in het middenspel een pion meer, waar zijn tegenstander het loperpaar en wat activiteit tegenoverstelde. Ben kreeg de pluspion niet verzilverd, maar scoorde niettemin een puik halfje. (½- 1½)

Zo was het 1-2 i.p.v. ½- 2½, waardoor mijn partij er ineens weer toe deed. En het beste was er bij mij inmiddels wel af. Nadat ik mijn tegenstander in de opening compleet onder de voet had gelopen, nam deze zijn toevlucht tot een stukoffer om wat rommelkansen te creëren met een paar mobiele centrumpionnen. Ik gaf het stuk meteen terug om het pionnencentrum te ontmantelen en mijn witveldige loper vrij baan te geven tegen de verzwakte witte koningsstelling.

Op het moment dat ik een fraai gespeelde partij – ja, bescheidenheid siert de vos – mocht bekronen was het beruchte moment van onachtzaamheid daar. Kijk en huiver.

Cees IJzermans – Wilbert Surewaard

Stelling na 22. Df5...

Hier maakte ik bijna à tempo een vooraf bekeken zettenreeks af met 22… 0-0??? waarna wit de boel bij elkaar kon houden met 23. Pxe7+ Dxe7 24. Pg5 g6 25. Df4.

Na 22…, Td8 was het einde oefening. Het paard is ten dode opgeschreven vanwege Le4+. Hoog tijd om herexamen te doen voor mijn pionnendiploma.

De rest ging van kwaad tot erger, zodat we na halfeen nog moesten snelschaken, met uitschakeling tot gevolg. Daarna moest ik halsoverkop mijn schaamrode boetekleed aantrekken om de nachttrein naar Utrecht te halen, waarin ik tweeënhalf uur de tijd had om mijn zonden te overdenken.

Sorry, mannen.                                                                                                                                                                                        

WS

                               

De Pion (2247) – Rokado (2089) 2-2 (De Pion w.n.s.)

1)      Stefan Colijn (2312) – Hans v.d. Linden  (2125)        ½- ½

2)      Cees IJzermans (2176) – Wilbert Surewaard (2062)  1-0

3)      Alik Tikranian (2274) – Ben Boog (2128)                  ½- ½

4)      Mark Smits (2225) – Han Westenberg (2042)             0-1

N.B: Rokado's protest werd afgewezen, want te laat ingediend.

                              

6-2 pak slaag in Velserbroek

Nog maar vijf dagen na de indrukwekkende en massaal bezochte crematieplechtigheid voor Theo moest er door Rokado geschaakt worden. Niemand zat daar echt op te wachten, maar het was even niet anders, zoals Hans al mailde aan zijn teamgenoten.

Het sterke Santpoort, derde van de ranglijst en nog kanshebber op promotie, verwachtte ons gisteren in Velserbroek.

Kersverse vader van een tweeling Matthias mocht het op bord 1 opnemen tegen GM Harmen Jonkman (2387), die hoewel geen professioneel schaker meer toch nog steeds een geduchte speler is. Matthias leek het de eerste uren uitstekend te doen: de rustige stelling werd geleidelijk steeds meer uitgedund en er leek weinig aan de hand. Toch kon Jonkman de druk opvoeren, viel met zijn dame binnen en bracht wat nare penningen in de stelling. Het zag er verloren uit toen Matthias door de vlag ging.

Op het moment dat Matthias na ruim vijf uur spelen op moest geven, had Leo helaas al verloren van Daan Haver (2099 -over tweelingen gesproken. Santpoort heeft er ook een: Bas en Daan Haver).  Hij moet zich ergens vergaloppeerd hebben in een rustige stelling waarin hij weinig te duchten leek te hebben.  Te oordelen naar de ontdane reactie en het rood aangelopen gezicht van Leo direct na afloop zal het inderdaad een blunder geweest zijn.

Wilbert verloor na zware strijd een vrij complexe partij tegen Peter de Roode (2149) en Han melkte nog heel lang toreneindspel met een pluspionnetje uit tegen Wim Laurens Gravemaker (2067). Maar het was en het bleef potremise.

Frank had Bas Haver (2205), de andere helft van de tweeling, als tegenstander. Frank had het initiatief, probeerde het serieus in een lopereindspel maar Haver kon de boel nog net bij elkaar houden. Remise dus.

Tegen Wim Eveleens (2051) offerde ik een stuk voor een drietal pionnen en dat leek wel goed uit te pakken. Het eindspel dat ontstond was ondanks het beperkte materiaal voor mij binnen de gegeven tijd en na een kleine zes uur spelen toch wat te complex. Ergens in het eindspel moet ik het hebben laten liggen, want remise moet onder handbereik geweest zijn.

Rex weigerde halverwege zijn partij met Rik Konst remise, voornamelijk vanwege de ongunstige situatie aan de andere borden, en ging daarna in de fout en moest een kwaliteit inleveren. Het ontstane eindspel met voornamelijk lichte stukken was moeilijk maar leek nog wat kansjes op remise te geven door het vrijwel ontbreken van pionnen.  Zover liet Rex’ tegenstander het niet komen, waardoor ook deze partij verloren ging.

6-2 dus. Een uitslag die enige kansloosheid suggereert maar dat is ver bezijden de werkelijkheid. Tot dik in het vijfde speeluur was het grootste gedeelte van de partijen nog volop gaande waarbij de resultaten nog allesbehalve voorspelbaar waren. Ik denk daarom dat we als team maximaal hebben gestreden, maar soms valt alles net de verkeerde kant op, zoals gisteren in Velserbroek.

Laten we uitgaan van een gunstiger uitkomst van Caïssa’s grillen bij de volgende wedstrijd: 11 maart thuis spelen we de degradatiewedstrijd tegen RSR Ivoren Toren uit Rotterdam.

Rick  

Lees ook het verslag van SV Santpoort