zaterdag 18 oktober 2014

Met boter en suiker: 6-2 winst op Ivoren Toren III

De volledig mislukte exercitie in de KNSB van vorig jaar werd gisteren weggespoeld met een klinkende overwinning op het derde van Ivoren Toren: 6-2.

Waaraan het lag dat vorig jaar alles in ons nadeel uitviel? Geen idee. Wel weet ik dat het uitblijven van succes frustrerend is en op den duur funest is voor je spel.

Voor mijzelf was het laatste volle punt alweer anderhalf jaar geleden. Het punt van gisteren werd begrijpelijk ervaren als een bevrijding.

De wedstrijd tegen Ivoren Toren verliep boven verwachting soepeltjes. Op bord 1 sloeg Hans zijn slag met een kansrijk stukoffer dat Bob Hoos’ witte koning hulpeloos in het centrum vasthield. Niet accepteren van het stukoffer was in feite geen optie. Hoos pakte het stuk maar ging snel ten onder.

Han op 3 maakte gebruik van onnauwkeurigheden van zijn tegenstander Leo de Jager. Diens poging om een verloren pion te heroveren ging tactisch compleet de mist in. Ook een snel punt voor Han dus.

In de tussentijd remiseerde de, gelukkig, teruggekeerde Frank met Fung. Ondanks het aanzienlijke rating verschil had Frank na afloop geen reden tot klagen. Fung had in de partij, zo wees de analyse uit, heel wat meer gezien dan Frank.

Tegen Alex Dabrovski werd ik door mijn tegenstander in het zadel geholpen. Hij gaf kostbare tempi weg, ja voor wat eigenlijk. Het zwarte spel speelde zich in feite vanzelf.  

Bij de andere partijen spande het er wél om: Rex kreeg met zwart in een stugge partij weinig tegenkansen. Een eerste remise-aanbod werd nog geweigerd, later bood Rex zelf remise aan hetgeen geaccepteerd werd.

Marco had met wit een superieure positie opgebouwd. Zijn wat schichtig opererende tegenstander Klijn zat lange tijd aan te kijken tegen de rokende puinhopen van wat ooit een soort Benoni opzet geweest moest zijn. Rond elf uur zocht zwart zijn heil in een meegenomen halve liter blik Amstel dat ingenomen werd als ware het koel verfrissend water in een woestijn.  Met wat minder tijd op de klok schoot Marco daarop een bok van aanzienlijke omvang. De kleine kwaliteit werd weggegeven, de aanvalskansen waren verkeken en direct stond hij compleet verloren. Een onverwachte en onnodige nul voor Marco dus.

Ben speelde met wit een complexe partij met veel dynamisch stukkenspel tegen Keetbaas. Inmiddels een stuk in de plus ging zwart door zijn vlag. Een zwaarbevochten winst voor Ben.

Wilbert zat lang aan te kijken tegen een vrij tam, dameloos middenspel.  In het eindspel ontstonden er toch wat kansjes, die Wilbert handig uitbuitte.

6-2 dus en absoluut niet geflatteerd. Er had eerder zelfs meer ingezeten.

Op 14 november a.s. gaan we op zuid op bezoek bij het sympathieke vierde team van Charlois Europoort, tevens titelkandidaat, voor onze tweede competitie wedstrijd. We kunnen onze borst natmaken! 

Rick

Lees ook het vermakelijke stukje van Keetbaas over de wedstrijd