De volledig mislukte exercitie in de KNSB van vorig jaar
werd gisteren weggespoeld met een klinkende overwinning op het derde van Ivoren
Toren: 6-2.
Waaraan het lag dat vorig jaar alles in ons nadeel uitviel? Geen
idee. Wel weet ik dat het uitblijven van succes frustrerend is en op den duur
funest is voor je spel.
Voor mijzelf was het laatste volle punt alweer anderhalf
jaar geleden. Het punt van gisteren werd begrijpelijk ervaren als een bevrijding.
De wedstrijd tegen Ivoren Toren verliep boven
verwachting soepeltjes. Op bord 1 sloeg Hans zijn slag met een kansrijk
stukoffer dat Bob Hoos’ witte koning hulpeloos in het centrum vasthield. Niet accepteren
van het stukoffer was in feite geen optie. Hoos pakte het stuk maar ging snel
ten onder.
Han op 3 maakte gebruik van onnauwkeurigheden van zijn
tegenstander Leo de Jager. Diens poging om een verloren pion te heroveren ging
tactisch compleet de mist in. Ook een snel punt voor Han dus.
In de tussentijd remiseerde de, gelukkig, teruggekeerde
Frank met Fung. Ondanks het aanzienlijke rating verschil had Frank na afloop
geen reden tot klagen. Fung had in de partij, zo wees de analyse uit, heel wat
meer gezien dan Frank.
Tegen Alex Dabrovski werd ik door mijn tegenstander in het
zadel geholpen. Hij gaf kostbare tempi weg, ja voor wat eigenlijk. Het zwarte
spel speelde zich in feite vanzelf.
Bij de andere partijen spande het er wél om: Rex kreeg met
zwart in een stugge partij weinig tegenkansen. Een eerste remise-aanbod werd
nog geweigerd, later bood Rex zelf remise aan hetgeen geaccepteerd werd.
Marco had met wit een superieure positie opgebouwd. Zijn wat
schichtig opererende tegenstander Klijn zat lange tijd aan te kijken tegen de
rokende puinhopen van wat ooit een soort Benoni opzet geweest moest zijn. Rond
elf uur zocht zwart zijn heil in een meegenomen halve liter blik Amstel dat ingenomen
werd als ware het koel verfrissend water in een woestijn. Met wat minder tijd op de klok schoot Marco daarop
een bok van aanzienlijke omvang. De kleine kwaliteit werd weggegeven, de
aanvalskansen waren verkeken en direct stond hij compleet verloren. Een onverwachte
en onnodige nul voor Marco dus.
Ben speelde met wit een complexe partij met veel dynamisch
stukkenspel tegen Keetbaas. Inmiddels een stuk in de plus ging zwart door zijn
vlag. Een zwaarbevochten winst voor Ben.
Wilbert zat lang aan te kijken tegen een vrij tam, dameloos middenspel. In het eindspel ontstonden er toch wat kansjes, die Wilbert handig uitbuitte.
6-2 dus en absoluut niet geflatteerd. Er had eerder zelfs meer
ingezeten.
Op 14 november a.s. gaan we op zuid op bezoek bij het sympathieke vierde team van Charlois Europoort, tevens titelkandidaat, voor onze tweede
competitie wedstrijd. We kunnen onze borst natmaken!