Schaakpraktijk

Rokado’s eerste competitie wedstrijd zit er over een paar weken aan te komen, dus het werd tijd voor enige schaakpraktijk na een zo’n half jaar van inactiviteit op dit gebied (op internet natuurlijk wel gespeeld, heel veel, maar dat gooi & smijtwerk nemen we niet serieus).
Gisteren deed ik daarom voor het eerst sinds tijden mee aan het rapidtoernooitje dat gisteren, de zonovergoten 15e oktober, bij mij in de buurt door het sympathieke SV Erasmus georganiseerd werd.
De bezetting gisteren was prima evenals de opkomst – een kleine 60 man, vergelijkbaar met het PK van de RSB van afgelopen augustus dat zolang het in Krimpen gehouden wordt de komende edities niet op veel meer spelers hoeft te rekenen.

De dag begon lekker toen ik in de eerste ronde van het bord gezet werd door Arend Bongers van RSR Ivoren Toren (1768). Het trieste was dat op zijn winst buitengewoon weinig af te dingen was.
Maar daarna kwam ik redelijk op stoom met vijf opeenvolgende punten tegen Weerts, Oliemans, Seeleman (niet onfortuinlijk), Pietrov (voor mij een novum: de eerste keer dat ik van hem won) en het jeugdtalent Joey Brokaar van Ashtapada.

In de laatste ronde werd ik met wit op het eerste bord gekoppeld aan de Armenier Levon Galoyan, een getructe speler die een tijdje terug Hans ook al dwars zat. Hij stond op 6 uit 6 en had al zijn partijen met opvallend gemak gewonnen, met daarbij ondere andere winst op Jos van der Kaap en de wat tegenvallende Leidse FM Ivo Wantola. Door het winnen van de onderlinge partij zou ik me kunnen verzekeren van gedeelde toernooiwinst (zij het dan met ietsje minder weerstandspunten) en een leuk geldprijsje (ik had mijn vriendin al een etentje bij Shabu Shabu in het vooruitzicht gesteld…moet je ook nooit doen.)

Het werd een behoorlijke partij waarbij ik met wit steeds iets beter kom te staan. Dat voordeel kan ik vasthouden met nog redelijk tijd over op de klok. Met paar handige zetten wikkel ik af naar een gewonnen eindspel, waarbij ik de K.O. voor het uitdelen heb. Met allebei nog zo’n drie minuten (van de oorspronkelijke 20 minuten) op de klok kan ik de killermove spelen, waarbij voor Galoyan weinig anders zou resteren dan opgave. Maar in plaats daarvan produceer ik een blunder die direct heel veel verziekt. Mijn Armeense opponent weet er wel raad weet mee, biedt nog remise aan wat ik weiger, en liquideert vervolgens mijn stelling bliksemsnel en feilloos. Ik verlies en sta met lege handen. Ga je toch met een k-gevoel naar huis.

Deze partij heb ik later nog, met enige weerzin, gereconstrueerd. Hier het slot:

Rick - Galoyan

Zwart heeft net 40...a3 gespeeld. Met het niet zo moeilijk te vinden (en er was nog tijd) 41. d7,... is de partij direct uit (41.., Ke7 dan 42. Tc8!). In plaats daarvan produceerde ik het affreuze 41 Lc4?, a2! 42.f4 a1D+ 43.Kh2 Txh3+! 44.Kxh3 Dh1+ 45.Kg3 De1+ 46.Kh2 Dh4+ 47.Kg1 De1+ 48.Lf1 La6 49.d7 Dxf1+ 50.Kh2 Dxf4+ 51.Kg1 Dxc7 en wit geeft op.

Wat is dat is toch? Het lijkt wel een soort hang tot zelfdestructie: wanneer je op het punt staat iets moois te bereiken er zich dan onbewust een kracht in mij manifesteert die er alles aan doet om juist datgene laten mislukken waarnaar je op zoek bent. Vorig jaar in het PK had ik een vergelijkbaar akkefietje tegen Harold van Dijk, de sterke speler van Krimpen.

Enfin, je kunt ook gewoon zeggen dat Galoyan (en vorig jaar van Dijk) op het moment supreme koelbloediger en beter was. Op zijn ongedeelde toernooiwinst was verder niets af te dingen.

Een verslag van het dit prima georganiseerde toernooi met alle uitslagen en standen is hier terug te vinden.

Galoyan ontvangt de envelop voor de eerste plaats van Jaap van Meerkerk

De tweede ronde in gang, overzicht van de speelzaal in bejaardentehuis Arcadia


Het was buitengewoon amusant te zien hoe Wim Lagendijk (1538) die zojuist volstrekt kansloos had verloren Jos van der Kaap (2198) na afloop van hun partij onnadrukkelijk de les begon te lezen. Ach, wat zijn 660 ratingpunten waard?

Rick