Vooraf hadden we er wel vertrouwen in. Weliswaar waren Frank en Marco verhinderd, maar met Sander als invaller voor Frank en Peter voor Marco was er eigenlijk nauwelijks sprake van een verzwakking. Bovendien moesten we tegen C/E 4 en had hun eerste team enige weken geleden niet een verschrikkelijk pak slag gekregen van Rotterdam dat doodleuk jongens als John Schell en Frans Vreugdenhil had opgesteld? Ach, waar is de tijd gebleven dat ik deel uitmaakte van Variant II met Dick en Michel de Wit, Frans, John en de hele mesjogge familie Verstappen, inclusief senior. Nu we het toch over de Variant hebben, ik schrok gisteravond van de opkomst op de interne competitie. Het is dat de Groene Hel nog een beetje gevuld werd door het postuur van Andre Osinga en het bekende rumoer van John van de Laar, anders had het er uitgestorven geleken. Zo begon het gelazer in Breda ook, een team in de meesterklasse en geen anderhalve paardenkop meer op de interne. Maar goed, niet ons probleem en genoeg geouwehoerd, de wedstrijd:
Op het eerste bord viel de eerste beslissing. Na een pionoffer in de opening had ik de volgende stelling op het bord gekregen.
Hans – Gijsbert Kamerman, stelling na 24... Dh6
25. Dd4? Hier miste ik de winst, na 25. Td1 f4 26. exf4 gxf4 27.Dc1! is het helemaal over en zelfs 25. c5 wint na 25...bxc5 26.Lxd6!+ Kxd6 27.Dxc5+ Kc7 28.Da5+ Kd7 en het gaat hard.
25...g4 26. Le2 Df6 27. Dxf6+ (27. Lxd6+ gaat helaas niet. Dxd6 28. Dg7+ Ke8 29. Td1 Db4+ 30. Kf1 Ld7 is beter voor zwart) 27...Kxf6 28. Lxd6 Le6 ½–½.
Naast me zat Rex te zwoegen tegen een agressieve Viktor. Toen Rex in tijdnood kwam, en hardnekkig weigerde te rokeren, werd hij er fraai afgetikt.
Gelukkig had Han daarvoor al gewonnen. Geen idee hoe, maar hij stond opeens een stuk en een stelling voor. Wilbert had een prettig eindspel op het bord en Ben stond op het punt een koningsaanval te lanceren, maar Sander en Peter stonden duidelijk slecht tot verloren. Bij Rick leek de stelling in evenwicht. Het leek even op 4-4 af te koersen.
Gelukkig behandelde Rick het eindspel duidelijk beter dan zijn tegenstander en won hij overtuigend. Toen ook Peter er in knap slaagde met een paar pionnen en een paard zijn stelling met pion minder te vergrendelen, was de winst praktisch binnen. Sander verloor kansloos, Wilbert won door een fraaie tempozet de witte a-en e-pionnen en de partij:
Ingekomen commentaar Wilbert:
"Ik wil jullie de zetdwangbuis waarin ik de witspeler in het eindspel had gestopt niet onthouden.
M. den Bleker (1960) – W. Surewaard (2085)
Charlois Europoort IV – Rokado, bord 4
De laatste paar zetten kon wit alleen een vingerkootje bewegen met Lg2-f3-g2-f3. De voor de hand liggende afwikkeling ontstaat na 44… Tb2, maar ik wilde de totale overmacht even in beeld brengen met 44…, Tg1!, waarna de patiënt geen vin meer kan verroeren. Er volgde noodgedwongen 45. Td1, Txd1 46. Kxd1, Lb1 47. Kd2, Lxa2 48. Kc3, Lxd5 0-1"
En Ben harkte vrolijk door de zwarte koningsstelling. Uitslag 5-3 derhalve en we blijven volop in de race.
Hans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten