Omdat deze zaterdag samenviel met een speeldag voor KNSB-teams en ook voor sommige regionale bonden, ontbraken dit keer de wat verdwaalde toppers zoals je ze wel eens in dit soort toernooien aantreft. Ook eeuwige favoriet Ben Boog stond niet op de deelnemerslijst. Omdat Marco en Leo (competitie-) verplichtingen hadden en Theo juist op dit moment Rome onveilig aan het maken was, beperkte Rokado's inbreng zich deze zaterdag daardoor tot Hans, Peter en mij.
Naast de Rokado-spelers waren er toch wel enige andere serieuze kanshebbers voor de titel aanwezig: zo was daar Pim Ydo (2093) uit Utrecht, geen actieve KNSB-speler meer maar toch bijzonder sterk op basis van zijn ruime ervaring. En Mark van Putten (2034) van eersteklasse topper Oost-Flakkkee uit Oude-Tonge was er om zijn titel te verdedigen. Uit Goeree Overflakkee had verder ook Bram Mourik (1977) van de Zwarte Pion Middelharnis zich gemeld. Uit dit groepje zou de winnaar wel eens kunnen komen, was vooraf de communis opinio.
Het toernooiverloop dan. De eerste twee ronden verliepen zonder verrassingen. Maar in de derde ronde kwam er een kink in de kabel, voor Hans. Diens titelkansen kregen een flinke knauw toen hij met zwart van Bram Mourik verloor. Vroeg in de partij opgelopen stukverlies kon niet meer gerepareerd worden.
Ikzelf was goed op koers gebleven door winstpartijen op Rob Hak (1764) uit Leiden, het Zwijndrechts talent Lennard den Boer (15 jaar, rating 1754) en op de teveel offerende Louis van Duuren (1833). In de vierde ronde werd ik met zwart gekoppeld aan Pim Ydo. Hoewel het er na de twaalfde zet van wit slecht voor me uitzag:
lukte het me redelijk om staande te blijven (ik speelde ...c5 in de diagramstelling) en af te wikkelen naar een toreneindspel met een pionnetje minder. Met Ydo in naderende tijdnood plaatste ik een goed getimed remise-aanbod dat zonder veel aarzelen werd geaccepteerd.
In de vijfde ronde opnieuw zwart, nu tegen Bram Mourik. Wit's buitengewoon tamme behandeling van een opening die ik voorbereid had (jawel!), verschafte mij comfortabel spel. In slechte positie en met de vlag op vallen blunderde mijn tegenstander en kon de partij direct opgeven.
Omdat Hans de draad weer had opgepakt met twee overwinningen en op 4 uit 5 was gekomen, kwam het in de zesde en voorlaatste ronde tot de onvermijdelijke en langverbeide Rokado-topper: Hans met zwart tegen mij!
Met mijn verrassende openingskeuze ( ook weer voorbereid uiteraard) bracht ik Hans gelukkig al op de tweede zet aan het nadenken en hij koos lang niet de sterkste voortzetting, hoewel voor mij ook niet helemaal duidelijk was hoe ik maximaal kon profiteren.
Hans zoals altijd vol vertrouwen, voor de partij met Rick
Kom maar op Hans!
De zesde ronde is begonnen! Een cruciaal duel op bord 1. Rick (4.5 pnt.) tegen Hans (4).
Wit: Rick
Zwart: Hans
ronde 6, (de zetten voor zover ik mij ze herinner).
Stelling na 12 Pf4,...
12...Lc4 13.Dh5+ Kf8 14.Pg6+ Kg8 15.Pxh8 Lxf1 16.Pf7 De8 17.Ph6+ Kf8 18.Dxe8+ Kxe8 19.Pxf5 exf5 20.Kxf1 Pc6 21.Ke2 Tc8 22.Kd3 d6 23.f4 Kd7 24.Pd2 g5 25.exd6 Lxd6 26.fxg5 Tg8 27.Pf3 Pe7 28.Te1 Pd5 29.Lc1 f4 30.Ld2 b5 31.h4 a5 32.Pe5+ Kc7 33.c4 bxc4+ 34.Pxc4 Lb4 35.Lxb4 axb4 36.Ke4 Pc3+ 37.Kxf4 Pxa2 38.Te7+ Kc6 39.Pe5+ Kb6 40.Txh7 Tf8+ 41.Kg4 b3 42.Pd3 Pc1 43.Pb2 Tf2 44.Pa4+ Ka5 45.Ta7+ Kb4 46.g3 en later 1-0. De witte pionnen kunnen niet meer gestopt worden.
In de slotronde zou remise tegen Ben Sitton (1702) uit Dordrecht die 5 uit 6 had, voldoende moeten zijn voor de toernooiwinst. Maar of het nou de spanning was, of gewoon het sterke spel van Sitton: ik kwam, met wit nog wel, dik in de problemen en stond op een bepaald moment aantoonbaar verloren. Dat ik de partij uiteindelijk toch nog naar me toe kon trekken, was niet minder dan wonderbaarlijk. Het zou weer echt iets voor mij geweest zijn om bij de spanning van de beslissende partij te choken en de toernooiwinst pardoes weg te geven. Maar dat gebeurde deze keer dus niet.
De partij kan hieronder bekeken worden, voor zover ik hem heb kunnen reconstrueren voor het nageslacht. Het is niet ondenkbeeldig dat de werkelijke partij ietsjes anders is verlopen; mijn enige informatiebron is namelijk mijn geheugen en dat is allesbehalve perfect.
Wit: Rick
Zwart: Ben Sitton (1702)
1.Pf3 d5 2.d4 Pf6 3.c4 Lf5 4.Pc3 e6 5.Lg5 Le7 6.e3 0-0 7.Le2 Pbd7 8.0-0 Tc8 9.Tc1 c5 10.cxd5 Pxd5 11.Lxe7 Pxe7 12.e4 Lg4 13.d5 exd5 14.Pxd5 Te8 15.Te1 Pxd5 16.Dxd5 b6 17.Tcd1 Pf6 18.Dg5 Dc7 19.e5 h6 20.Df4 Le6 21.Ld3 Pd5 22.De4 g6 23.Dh4 Kg7 24.Le4 Pe7 25.Df6+ Kg8 26.Ph4 Tcd8 27.Txd8 Dxd8 28.Df3 Dd4 29.Dd1 Dxb2 30.Da4 Td8
Stelling na 30..., Td8
31.Dxa7?? (Begrijpelijk om het materieële evenwicht wat te herstellen, maar het verliest wel op slag) Td7? (en 31...De2! 32.Pf3 Td1 33.Da8+ Kg7 34.h3 Txe1+ 35.Pxe1 Dxe1+ 36.Kh2 Dxf2 etc. zou hem de toernooiwinst opgeleverd hebben! De kwetsbaarheid van de onderste rij zou onvermijdelijk leiden tot stukverlies en een volstrekt miserabele en hopeloze stelling.) 32.Da8+ Kg7 33.a4 Dxe5 34.Pf3 Df6 35.De8 Ta7 36.h4 Pf5 37.h5 Pd4 38.Te3 Pxf3+ 39.Lxf3 Db2 40.hxg6 fxg6?? en nu is het ook meteen uit. Een intens tevreden gevoel maakte zich van mij meester, ik wist dat de winst me niet meer kon ontgaan! 41.Txe6 Da1+ 42.Kh2 Dxa4 43.Dxg6+ Kf8 44.Df6+ Kg8 45.Dg6+ Tg7 46.Te8+ 1-0.
In het eindklassement werd ik aldus eerste met 6.5 uit 7. Pim Ydo legde met een puntje minder beslag op de tweede plaats. Lennard den Boer, Bram Mourik en Ben Sitton deelden de derde plaats met vijf punten. Omdat Hans in de laatste ronde van Ydo verloor, kwam hij daardoor uiteindelijk ver onder zijn stand op vier punten en een tiende plaats uit. Peter werd negentiende met drie punten.
Tijdens de prijsuitreiking ontving ik een envelop met enige inhoud en de prestigieuze Suikerunie-wisselbeker, met daarop de namen van mijn voorgangers. En dat zijn niet bepaald de minsten kan ik u melden: Daniel Stellwagen (in 1999, toen ie 12 was - heeft nu een rating van 2610), Hans 2x (2002, 2004), Ben Boog (1998), Djurre den Heeten (2000, 2001) om maar wat te noemen.
Handig zo'n ding als je met de bus naar huis moet
Na een zakelijk en vooral kort slotwoord (zoals wij schakers het graag hebben) van Ralph Zwart die het toernooi perfect had geleid, zat het Open Kampioenschap van de Hoekse Waard voor dit jaar er weer op.
Volgend jaar zal ik zeker weer proberen van de partij te zijn in Mijnsheerenland en zo sportief zijn om mijn titel te verdedigen en als het even kan ook te prolongeren.
Tot slot nog enige sfeertekeningen van dit mooie Hoeksewaardse schaaktoernooi:
Het toernooi is van start gegaan. Peter is zichtbaar. Rechts vooraan de sterke Pim Ydo (2093) uit Utrecht.
Hans komt stukverlies niet meer teboven tegen Bram Mourik (1977) van de Zwarte Pion uit Middelharnis. Peter kijkt toe vanuit de schaduw.
Piet van Oudheusden tegen Jan van Elburg van CHESS uit Vlaardingen. Op het podium zit tournooileider Ralph Zwart.
Een curieus duel! Louis van Duuren verliest de partij. Hij zal opgeven terwijl zijn tegenstander de bedenktijd heeft overschreden!
Peter kan het niet bolwerken tegen Hans.
Tijdens de wandeling na de vierde ronde. Donkere wolken boven het Hoeksewaards landschap.
Rick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten