Rokado genekt door smalle basis

Dat het een lange lastige vrijdagavond zou worden, werd me direct al duidelijk toen ik om tien over acht (ik was verdwaald) kwam binnenvallen in het clubgebouw van Ivoren Toren en merkte dat Peter en Murphy, twee van onze basisspelers, zich kennelijk hadden afgemeld en voor de ondankbare taak om hun plaatsen in te nemen Jos Visser en Hans sr. bereid waren gevonden. Alle lof uiteraard voor deze twee voor hun sportiviteit en moed om aan te schuiven, maar omdat je van hen simpelweg niet mag verwachten dat zij in de promotieklasse van de RSB (best hoog natuurlijk) halve laat staan volle punten kunnen scoren, kwam de druk te liggen op de eerste zes borden. Of die maar even 4,5 punt konden binnenharken.

Vooraf ondoenlijk, maar als je naar het verloop van de wedstrijd kijkt zijn we er toch bijzonder dicht bij geweest. Onnodig inderdaad zoals Hans in zijn stukje al terecht schrijft. Achteraf is alles simpel: zo van als Marco niet dit maar dat had gedaan en Theo niet zus maar zo had gespeeld etc.…dan hadden we het volle pond binnengehaald. Ik weet het, het is allemaal gemakkelijk achteraf gelul waar we nu geen ruk aan hebben, om het maar eens netjes uit te drukken. Maar het scheelde inderdaad weinig . Het werd uiteindelijk 4.5-3.5. Voor Ivoren Toren.

RSR Ivoren Toren is een club die ons ligt en doorgaans zijn onze resultaten goed, want wie herinnert zich niet onze legendarische RSB-bekerwinst van 2007 in Barendrecht? Maar de afwezigheid van twee basisspelers zou deze avond toch iets teveel van het goede zijn, ook tegen deze hekkensluiter van de promotieklasse.
Marco op het vierde bord overkwam iets ongebruikelijks tegen Vincent Braaf: hij werd overklast in zijn favoriete domein, namelijk dat van de openingstheorie. Zoals we weten is Marco de theoretisch meest onderlegde en zonder uitzondering de best voorbereide Rokado-speler, maar nu werd toch duidelijk dat Marco’s voorbereiding aan modernisering toe is: Braaf was op de hoogte van de laatste theorie en Marco dus niet. Zijn kennis hield op bij de zetten die gespeeld werden in de tijd dat paard en wagen nog het gangbare vervoermiddel was. Een actueel openingsboekje of CD-rommetje misschien een ideetje voor Kerst, Marco?
Leo won op bord 5 in een aanval die mogelijk niet volledig correct was maar in ieder geval het gewenste effect had dat Alek Dabrowski in verwarring gebracht werd en uiteindelijk moest capituleren met een loper en een toren tegenover een dame en een compleet leger aan pluspionnen voor Leo: punt voor Rokado.
Hans werd in een positie gedrongen die hem totaal niet lag. Degelijk, maar passief. Niks voor Hans natuurlijk die zweert bij actief spel, open lijnen, pionoffers etc…Edwin Tol kwam bij zeer goede stelling in grote tijdnood. Of het verstandig was betwijfel ik, maar Hans ging meevluggeren, dus per saldo niet profiterend van zijn surplus aan tijd, in de hoop zijn tegenstander onder maximale druk te zetten en zo te dwingen om de fout in te gaan. Dat gebeurde niet en de overeengekomen remise was uiteindelijk mooi meegenomen.

Hans sr. en Jos Visser leverden moedig strijd tegen respectievelijk Pim Uytdewilligen en Herman Keetbaas, maar moesten beiden de vlag strijken tegen hun sterke en ervaren tegenstanders.
Frank volgde het goede voorbeeld van mede Raadsheerder Leo en won met wit zijn partij tegen Aernout Markus , tegen wie hij vorig jaar ook in de bekerfinale speelde. Ook toen won Frank.
En dan Theo…daarover heeft Hans in zijn stukje al het een en ander gemeld. Maar het was inderdaad verbijsterend. Als teamgenoot wil je het wel van de daken schreeuwen: ZETTEN, NU!! Maar dat is tegen de regels, dus dat mag gewoon niet. Het ultieme gevoel van machteloosheid wanneer je ziet dat een speler van je team op het punt staat door zijn vlag te gaan en duidelijk is dat het absoluut niet nodig is en eenvoudig voorkomen kan worden. Bijzonder jammer van een verder goed gespeelde partij van Theo. Op het moment dat de vlag viel, had Theo nog alle kansen om het punt naar zich toe te halen. Jammer, jammer. Uithuilen en opnieuw beginnen. De wedstrijd was gespeeld.
Met wit speelde ik tegen Wil Sparreboom. Een paar maanden terug had ik met zwart tegen hem gespeeld en was toen met veel mazzel en een blauw oog met een halfje ontsnapt. Maar deze vrijdagavond schaakte ik iets beter. De opening speelde ik weliswaar lusteloos en het middenspel was tam, maar daarna ontspon zich toch een bijzonder aardig potje, dat ik trouwens al veel eerder had kunnen beslissen. Maar ja, dan hadden we niet zo’n spannend en zenuwslopend eindspel gehad, en dat was ook wat waard:

Wit: Rick Ensering
Zwart: Wil Sparreboom

Stelling na de 34…Tb3

35.Kg3? (Uiteraard wint 35.Txa5! eenvoudig: bxa5 36.Pc5 Tb7 37.Pxb3 Txb5 38.Pc5 of 35.Txa5 Te7 36.Pd8! Kc7 37.Pc6 bxa5 38.Pxe7 Txb5) 35...Txb5 36.Pxg5 Pc4 37.Kf3 a5 38.Pe6 Tb3 39.Pf4 Kb7 40.Ke2 Tb2+ 41.Kd3 Txa2 42.Txa2 b5 43.f3 Kc6 44.e4 dxe4+ 45.fxe4 a4 46.Kc3 Kb6 47.Pd5+ Ka5 48.Tf2 Pd6 49.Kd3 b4 50.e5 Pb5 51.Kc4

Stelling na 51. Kc4...

51...Pa3+? (Het is inmiddels zeer onduidelijk geworden en elke zet nu kan het verschil uitmaken tussen winst en verlies. Een zeer goede kans was hier (volgens het beest Fritz): 51...a3; omdat ik dan ongetwijfeld 52.e6 gespeeld zou hebben, waarna Txd5!! het ontnuchterende antwoord is: 53.Kxd5 b3 en de zwarte pionnen zijn niet meer te houden) 52.Kc5 b3 53.e6 Td8 54.e7? (54.Pb4 was hier de zet: 54…Te8 55.e7+-) 54...Tc8+ 55.Kd6 Pc4+? (55...Pb5+ hier de aangewezen zet, maar kom daar maar eens om in tijdnood 56.Kd7 Ta8 57.e8D Txe8 58.Kxe8 a3 59.Kd7 a2-+) 56.Kd7 Ta8 57.Tf8 Ta7+ 58.Pc7 Pe5+(enfin, weer de weg kwijt waarschijnlijk) 59.dxe5 59...b2 60.Tb8 en zwart geeft het op.
Zo slaapverwekkend en overzichtelijk als de opening, zo bloedstollend en ook duidelijk te moeilijk voor beide spelers was de enerverende finale van deze partij.

Eindresultaat dus: 4.5-3.5 voor Ivoren Toren 3. Eerste revanchemogelijkheid: 16 januari 2009 – zelfde locatie, maar dan voor de beker.
Een aardig verslag van de wedstrijd op de site van RSR Ivoren Toren, gelardeerd met gele kaarten e.d., valt hier te lezen

Rick