Tegelijkertijd met onze wedstrijd werd ook de andere halve finale gespeeld bij gastheer Charlois Europoort, die tussen Charlois en Messemaker. Hierbij kwam het zelfs tot loten, waarbij Cees Brinkers van Messemaker de witte pion aanwees, terwijl de zwarte een ticket zou opleveren voor de finale. Charlois en Erasmus zullen het derhalve in de finale onderling gaan uitmaken.
Onze wedstrijd dan. Hans verkreeg met wit tegen Frank van Zutphen op het oog prachtig spel voor geofferd materiaal. Toen zwart zich los kon maken door een paar pionnen terug te geven, vergaloppeerde Hans zich en toen de keus had om of een loper te verliezen of mat te gaan.
Het stond ongeveer zo. Hier speelde Hans Lxb7. Van Zutphen antwoordde Lxf1 2 Lxa8, Lh3! en het is uit omdat niet tegelijkertijd veld b1 gedekt en de loper op b7 in veiligheid gebracht kan worden
Ben rookte een zware pijp tegen Michael Sibon. Met zwart kwam hij er niet aan te pas en zijn tochtige koningsstelling werd hem uiteindelijk fataal.
Frank (onze Frank uiteraard) revancheerde zich knap met een winst met de zwarte stukken tegen Pietrow op bord één. Eerder op de avond leek hij nog een lastig te keepen eindspel ingegaan te zijn, maar ineens stond er een vol punt achter zijn naam op het scorebord (het is duidelijk dat ik zijn partij niet heb kunnen volgen).
Om de stand gelijk te trekken moest ik van Cander Flanders winnen. Dat lukte me in een vrij regelmatige partij waarin Flanders niet echt tot tegenspel kon komen. De partij is hier na te spelen.
2-2 en snelschaakpartijen moesten de wedstrijd gaan beslissen.
Ben revancheerde zich hierin knap door Siban kansloos van het bord te meppen. Hans verloor opnieuw van Frank van Zutphen en Frank kon het met wit niet bolwerken tegen Pietrow. Ook nu was mijn partij tegen Flanders de beslissende. Winst zou loten betekenen, verlies of remise uitschakeling. Ik kwam eerst een pion voor, vervolgens een stuk en had ongeveer twee keer zoveel tijd. Toen begon ik te kloten, raakte de draad kwijt en vergat de tijd totdat ik zag dat er nog maar drie seconden over waren. Toen was het te laat. Een oerwoudachtig gebrul van Erasmus-spelers was het bewijs dat we echt uitgeschakeld waren. Een lichtelijk surreëel gevoel maakte zich van mij meester: was het echt waar, hadden we echt verloren? Het antwoord was inderdaad bevestigend. Zo jammer en zo onnodig. Maar desalniettemin: felicitaties aan Erasmus en Charlois voor het bereiken van de finale. Dank aan Charlois voor de gastvrijheid en aan Ruud Kok voor het feit dat hij gisteren als streng doch rechtvaardig wedstrijdleider wilde optreden.
Rick
Op site van Erasmus staat ook een verslag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten