Nadat het centrum uiteindelijk open barstte en de stofwolken waren opgetrokken veranderde het slot van de partij (mede door de beslissende invloed die de uitslag op de eindscore “3-Torens-Rokado” zou hebben) in een zinderend tijdnoodgevecht waarin de stukken leken op rondslingerende explosieven, geactiveerd door een digitaal tijdbommechanisme waarop twee neuroten zich afreageerden na een explosief verplaatst te hebben.
Het was een complete chaos die nog verergerd werd door de niet in Marco’s voordeel werkende klok: tot tweemaal toe liep zijn tijd door nadat hij deze ingedrukt had; misschien iets te hard zodat het ingedrukte geval weer omhoog schoot. Zelfs de onreglementaire zet en 2 extra minuten voor wit ontbraken niet voordat de beslissing viel, maar voor de toeschouwers was het een spektakel waarbij de zenuwen door de kelen gierden. Marco had toen nog 28 seconden om de winst binnen te rammen.
En dan te bedenken dat dit allemaal voorkomen had kunnen worden omdat wit even daarvoor, toen hij nog 8 minuten denktijd had, remise had aangeboden op het moment dat Marco nog 5½ minuut had … maar de hoop van Rokado moest het aanbod afslaan omdat zijn teamgenoten vonden dat hij voor de winst moest gaan!
De stelling die ik achteraf van Marco mocht oppikken was deze:
Met nog 3½ minuut voor de rest van de partij besloot Marco tot 1 … Dg5. Wit ontweek dameruil (vrij verrassend trouwens is dat 2. Pf6! verreweg het beste antwoord is op het gespeelde 1. … Dg5 ) en na vele verwarrende zetten kon Marco uiteindelijk via Dg3 de dames ruilen, binnenkomen op b2 en twee c-pionnen doen promoveren tot dame. De eerste dame moest worden geofferd tegen een toren terwijl de tweede zijn eigen toren te hulp schoot bij het matzetten van de witte koning, zo’n 10 seconden voordat zwarts vlag zou vallen.
Marco had gewonnen … Rokado had gewonnen en je kan moeilijk beweren dat de overwinning van Rokado niet zwaar bevochten was!
Eindstand 3-Torens – Rokado 3½ - 4½.
Het was allemaal begonnen met een tegenvaller. Hans, spelend aan bord 3 met wit en publieksspeler pur sang, was zoals gewoonlijk als een raket uit de startblokken geschoten. Met een pionoffer maakte hij onmiddellijk zijn agressieve bedoelingen duidelijk. Terwijl de meesten nog in de ‘elkaar aftastende opbouwfase’ zaten stond bij Hans het bord alweer in brand. Hij had een pion naar f5 geschoven om zwarts gepantserde koningsvleugel op te blazen, maar zijn tegenstander attaqueerde sterk met Db6, daarmee onder andere dreigend een stuk te winnen met het aftrekschaakje c5-c4. De spanning op f5 hield aan, er werden wat paarden van stal gehaald en na 25 zetten was, met wit aan zet, de volgende stelling bereikt:
Hier overspeelde Hans dit keer echter zijn hand, zijn 26. Pxh7 zag er leuk uit voor de kijkers maar het stuk kreeg hij niet meer terug en compensatie was ver te zoeken. Wit had gewoon eenvoudig 26. fxg6 moeten spelen, dan is het zwart die na 26. … fxg6 27. Txf8+ Pxf8 28. Df3 telkens de juiste verdediging moet zoeken om gelijkspel te houden. Wit had dan zelfs kunnen hopen op groot voordeel na het foutieve 26. … hxg6 vanwege het sterke 27. De1! (met het voor de hand liggende 27. Dg4 geeft wit zijn voordeel weg door 27. … f5!)
Na 26. Pxh7? Volgde … Kxh7 en de beste kans voor wit zou zijn geweest om na 27. fxg6+ fxg6 28. Lxg6+ Kg8 te vervolgen met 29. Lf4.
Hoe dan ook, de onverwachte nederlaag van Hans kwam als een onprettige verrassing en was een streep door de Rokado-rekening: 1-0 voor 3-Torens.
Intussen stond Ben, spelend aan bord 6, gelukkig al uitstekend.
Na zijn 13e zet (Ben had dus zwart) stond het als volgt:
Wit dacht hier veilig e4-e5 te kunnen spelen, omdat zwarts dame na de slagwisseling op e5 onprettig op de torenlijn komt te staan. Er volgde 14. e5(?) dxe5; 15. dxe5 Pxe5 16. Pxe5 Dxe5 En nu de clou van wits plan: 17. Lxb5?
Minder slecht zou 17. Lf3 geweest zijn met als mogelijk vervolg 17. … Db8/c7 18. Lxb7 Dxb7 en na 19. Te5 of De3 mag wit nog hoop koesteren.
Na 17 Lxb5 stond dus de volgende stelling op het bord:
Wit heeft z’n pion terug maar de partij verloren, want Ben antwoordde met de winnende zet 17...Dd4! De zet die alle hoop voor wit de bodem in slaat. Er volgde nog:18. Ld3 c4 19. Pe2 Ziet er logisch uit maar verliest sneller dan bv. 19. Txe7 Tab8 20. Tad1 19...Dd6 20. Dg5 cxd3 21. Pg3 Dd5!
0 – 1 en Rokado terug op 1 - 1
Frank wilde nog niets weten van een tactische opstelling waarover vooraf hevig gediscussieerd werd binnen Rokado. Hij wilde juist graag eventueel schaken tegen Jan de Wit, wiens rating zo rond de 2400 schommelt. Een echte uitdaging voor de afwisseling, want spelend voor De Raadsheer in de Brabantse promotieklasse bijvoorbeeld, kan Frank slechts twee tegenstanders treffen met een iets hogere KNSB-rating dan hijzelf (uitgezocht door uw verslaggever).
Dat zal ook de reden zijn dat Frank hunkert naar een eventuele promotie van Rokado naar de 2e klasse KNSB: dan kan hij zich eindelijk optrekken aan de tegenstander(s)! Wat dat betreft blijft het waarschijnlijk smachten naar een spoedige promotie van de SV Checkmate uit Weert. Wij smachten allemaal hevig mee.
Frank speelde dus met wit aan bord 1 en uiteraard kan en durf ik de partij tussen beide matadoren niet te becommentariëren, ik kan slechts melden dat Frank het uitstekend deed en er een welverdiende remise uitsleepte. Jan liet aan de analysetafel nog zien waarom hij niet c5x d4 kon spelen, hetgeen voor mij aantoonde dat Frank zich uitstekend in de stelling gebeten had. De tussenstand was nu 1½-1½ en een snelle blik op de overige borden gaf aan dat het nog alle kanten op kon.
(wordt vervolgd)
L. van Rhijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten