Duidelijk wèl

De RSB-bekerfinale tussen Rokado uit Nieuw-Beijerland en het Rotterdamse RSR Ivoren Toren was inderdaad spannend, maar die spanning had aanvankelijk vooral met Rick te maken en ging over de vraag:
"komt 'ie wèl of komt 'ie niet?"
Het deed mij een heel klein beetje denken aan de enige echte schaakmatch van de vorige eeuw, toen de wat lastige, maar op dat moment oppermachtige Bobby Fischer, heel de schaakwereld in angstige spanning hield omtrent de vraag of hij uiteindelijk nog wel bereid zou zijn naar IJsland af te reizen, om daar de Sovjet-Russische hegonomie te doorbreken wat betreft de titel 'wereldkampioen schaken'.
Gelukkig kwam Rick.

Door een knappe lotingstechniek had ik er persoonlijk voor gezorgd dat Frank en Rick met wit, en Hans en Marco met zwart mochten aantreden.
Nu moet ik vooraf iets bekennen. Van schaakopeningen heb ik al jaren geen verstand meer, om maar helemaal niet te spreken van de namen van gangbare openingen. Om diepgaande discussies hierover verder zinloos te maken gebruik ik daarom maar ‘pseudoniemen’, met andere woorden, jullie bekijken het maar!
Verder is mijn verslag, als ooggetuige, natuurlijk buitengewoon betrouwbaar en deskundig.

Rick begon dus toen de anderen zich al zo ongeveer op het middenspel stortten en speelde met wit de zogenaamde Patagonische flankopening. Dat is dus die opening waarbij wit twee paarden krijgt voor een toren en een pion.
Zijn tegenstander dacht aanvankelijk goede kansen op de damevleugel te krijgen, maar het secure speltype dat vereist is voor zwart in deze toch vrij onbekende opening, kon hij niet al te lang opbrengen.
Zijn pluspion raakte dan ook al gauw kansloos geïsoleerd en toen besloot hij maar wat af te ruilen uit vrees voor de te verwachten toenemende 'paardenkracht' (ook wel 'PK' genoemd) van Rick.
Rick hoefde niet eens diep te gaan, zijn tegenstander zag door de bomen het bos niet meer en kwam in een kansloze materiaalvehouding terecht, iets als dame + lopert + paard tegen 2 torens + lopert.
Rick won dan ook snel, 1-0 voor Rokado!

Bij Hans ging het Anders...
Na een stabiele, voorzichtige opening, voor zover ik weet de Eskimo verdediging, kreeg de Rokado-aanvoerder plotseling kansen tegen de witte koning.
Na een sterke dameuitval van Hans begon Leo R hevig te transpireren. Rood van opwinding wenkte hij medesupporters Theo en Leo vR naar de bijzaal: Leo R had een prachtige combinatie gezien voor Hans: 16...... loper e1 is winnend voor zwart!
Zenuwachtig paradeerden wij de schaakarena weer in om vervolgens teleurgesteld te moeten toekijken hoe Hans iets Anders had gezien om zijn koningsaanval kracht bij te zetten.
Zijn schijn-torenoffer zag er fraai uit, maar Hans overzag een heel venijnig lopertussenzetje (bril kopen Hans!) van wit en toen ging het licht in zijn stelling langzaam maar zeker uit.
Eén-één, jammer, want twee-nul was zeker mogelijk geweest.

Bij de partij van Frank gebeurde lange tijd niets opzienbarends. Zijn opening was sterk, waarschijnlijk was het de beresterk-opening, maar door wat onnauwkeurigheidjes kreeg zijn opponent iets teveel ruimte. Deze dreigde op een gegeven moment zelfs een zeer sterk pionnencentrum te krijgen, maar Frank borduurde zeer knap wat taktische wendingen in de partij, waardoor wat ballast aan stukken overbo(o)rd kon worden gegooid.
Toen alle lopers en paarden van het bord waren bleef er dus alleen nog groot materiaal en een scheepslading pionnen over. Langzaamaan manoeuvreerde Frank zich naar een stelling waarbij hij meer vrijheid had dan zijn tegenstander. Deze moest vervolgens lijdzaam toezien hoe Frank een pion won, waarna zijn techniek de rest deed.
Frank kon zich zelfs een onnauwkeurigheidje veroorloven, maar de winst kwam geen moment meer in gevaar en nadat zijn pion promoveerde werd het snel twee-één!

Marco speelde met zwart de biervariant van het knolgambiet en koos om onduidelijke redenen vrij snel voor materiaalvoordeel (plus-pion) ten koste van zijn positie. Het zag er riskant uit voor Marco, het leek er zelfs op dat elke directe aanval op zijn zwarte koningsstelling succes zou kunnen hebben.
De tegenstander zag dit gelukkig echter niet en begon aan een onbegrijpelijke, angstige terugtocht...boezemde Marco soms zoveel natuurlijk ontzag in dat zijn handen begonnen te trillen bij de gedachte dat hij hem zou kunnen overrompelen? Wij weten het niet.
Marco speelde wat overmoedig, alsof er niets aan de hand was, maar het leek er toch op dat hij deze hand -die waar niets aan was dus- overspéélde bij het nemen van een centrumpion met zijn paard.
Dat paard werd dus gepend en Marco moest het inleveren, maar kon door sluwe damezetten toch een vervaarlijk uitziende pionnenopmars bewerkstellingen.
Deze pionnen gingen weer verloren ten koste van andere pionnen en uiteindelijk hield Marco er een gunstige materiaalverhouding (3 pionnen tegen een paard) aan over die alleen hij kon winnen. De tegenstander moest Marco's gluiperige remise-aanbod dus wel accepteren, en daarmee kwam Rokado op de beslissende 2½ punt, Rokado RSB-bekerwinnaar!

Het was nog lang onrustig in Barendrecht, maar jammer was het wel dat de schakers van RSR Ivoren Toren geen trek bleken te hebben in een drankje, terwijl zij toch zouden hebben kunnen weten dat de bescheiden Rokadoschakers echt niet de types zijn om pekel in een open wond te strooien.
Op naar de volgende bekerwinst dan maar!