Zoals de trouwe lezers (en lezeressen, maar daar weet Theo meer over te vertellen) van Rokado’s weblog mogelijk wel is opgevallen, schitterde één van de pijlers van ons eerste team, Frank, vooral door zijn afwezigheid op dit recent opengestelde prachtforum van onze unieke schaakvereniging uit Nieuw-Beijerland.
Tegen beter weten in had ik daarom kort geleden via zijn goede vriend Leo Rietveld nog maar eens verzocht om een “zinnige dan wel (godbetere) een onzinnige bijdrage”. Ik had weinig hoop op een reactie, omdat van Frank vooral bekend is dat hij – uit principe ? – zelden of nooit reageert op wat voor oproep, discussie, email of voicemailbericht van welke clubgenoot dan ook.
Maar wat gebeurde er, de oproep bleek ineens bepaald niet aan dovemans oren gericht, en via Leo ontving ik zomaar een verslag door Frank van een partij die hij lang geleden tegen "Marco" afwerkte. Goed nieuws zou je zeggen, maar er zijn eerst wat kanttekeningen bij te plaatsen.
Voordat ik dit verslag laat zien, eerst een waarschuwing vooraf. Ik zeg het maar meteen: Frank’s bijdrage is ronduit shockerend en bevat diverse uiterst ranzige details. Lang heb ik daarom getwijfeld over de vraag of deze scabreuze bijdrage nou wel zonodig op Rokado’s blog gepubliceerd moest worden, het wordt immers ook door kinderen gelezen, en wat voor invloed hebben dergelijke vunzige verhalen wel niet op hun tere zieltjes?
Toch heb ik na lang delibereren besloten om Frank’s bijdrage te plaatsen. Hoe onverkwikkelijk ook, het lijkt me goed dat de Rokado-spelers kennis nemen van de duistere kant van hun teamgenoot Frank, die totnogtoe vooral bekend stond als degelijk en onberispelijk, bijna op het saaie af.
Nog een opmerking vooraf: hoewel we dit graag wél hadden gezien, gaat het in het stukje van Frank niet om onze sympathieke clubman in hart en nieren Marco van der Linden, maar om de wat agressieve broer van Frank, ook Marco genaamd, die niet zo goed tegen zijn verlies blijkt te kunnen. Hans was zo attent om mij op dit door Frank uitgezette dwaalspoor te wijzen, want ik was er, naief als ik ben, natuurlijk weer met open ogen ingetrapt.
Vanaf hier is Frank aan het woord:
Wat betreft de memorabele schaakmomenten hieronder een van mijn mooiste overwinningen.
Ik weet het nog goed, het was een herfstachtige dinsdagavond, de datum was 21 oktober 1987. Ik speelde tegen onze Marco. De partij ging als volgt:
Ik had wit,
Onze Marco, dus zwart,
1. e2- e4 ? , h7-h6
2. Lf1-c4 , a7-a6
3. Dd1-h5 , Pg8 - f6 ?! Zeer tweesnijdend,
4. Dh5 * f7 Schaakmat.
Dit was de laatste partij die ik verder ooit nog tegen onze Marco heb gespeeld. Nadat hij verloren had pakte hij mijn bril af en legde deze op tafel. Daarna ging hij erop zitten waarna hij vervolgens probeerde deze rectaal bij mij in te brengen. Daarna schopte hij mij in mijn ballen en kreeg ik een rechtse directe.
Je vraagt je misschien af waarom ik een neus heb die zo krom is als een hoepel. Dat is op die dag ontstaan. Hij sloeg mijn Prinsrechte neus helemaal schuin.
Vervolgens ging hij over op het meubilair en de huisdieren, na een minuut of tien was het een combinatie van beide. Hij gooide Piet, onze trouwe viervoeter, op het bankstel. Maar omdat katten altijd op vier poten terecht komen, gooide hij daarna het bankstel op Piet. Die stond toen ook mat. De televisie konden we ook terugvinden aan de overkant van de straat, de radio gooide hij zelfs nog verder weg.
Ja, toen was er nog geen CDA met alle waarden en normen. Gezinsgeweld moest toen gewoon nog kunnen. In de familie Verkooijen wordt deze dag altijd nog gevierd als Pasen en Kerstmis.
Tot zover 1 van mijn memorabele schaakmomenten, een moment om nooit te vergeten. Jaren later koester ik nog steeds warme gedachten hierover.
Groeten,
Frank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten