Afgedroogd

Het is lang geleden dat we zo genadeloos zijn afgedroogd. Doorgaans als we verliezen houden we de schade nog relatief beperkt, maar deze keer waren de krasse knarren van SO Rotterdam 3 (met op de vier topborden een gemiddelde leeftijd van ruim 60 jaar!) in alle opzichten superieur en dat werd dan ook vertaald in een klinkende uitslag. Omdat het in een aantal partijen ook niet bepaald mee zat (met een beetje mazzel hadden Hans, Marco, Leo er een beter resultaat uit kunnen slepen) nam de eindscore een dramatische vorm aan. Dat neemt niet weg dat de overwinning voor Rotterdam zonder meer verdiend was, zo sportief moeten toch ook wel zijn.

Rokado - SO Rotterdam 3

Het was inderdaad een tijd terug dat we zo dik hebben verloren. Ik heb op de RSB-site eens gecheckt wat onze grootste nederlagen waren en kwam daarbij op het volgende uit: op 20 februari 2004 verloren we, ook spelend in de promotieklasse, ook in Nieuw-Beijerland, ook met 1.5-6.5 van ….VastNed Rotterdam 3 ( zoals SO Rotterdam toen heette). Met exact dezelfde cijfers dus! Rotterdam is kennelijk onze nemesis. De deze keer afwezige Leo van Rhijn scoorde toen als enige het volle punt… Dat jaar degradeerden we naar de eerste klasse.
Een aantal jaar weer dààrvoor, op 12 april 2000 verloren we in de promotieklasse van Shah Mata ook al eens met 1.5-6.5. Eveneens volgde er toen onvermijdelijk degradatie.
Rokado’s grootste nederlaag uit het beschikbare online-archief van de RSB vond plaats op 29 januari 1999 in Zwijndrecht toen we met maar liefst 1-7 in de pan werden gehakt. Het curieuze is dat we dat jaar wel promoveerden, naar de promotieklasse, omdat we al onze andere wedstrijden gewoon wel wonnen.

Op de vier topborden bleven we met lege handen achter

Omdat ik zelf verdiept was in mijn eigen partij tegen Frans Vreugdenhil kwam ik er niet toe om alle partijen op de voet te volgen. Ik zal me beperken tot wat kort commentaar. Aanvullingen, partijen met wat opmerkingen zijn uiteraard welkom en zullen door mij aan dit artikeltje toegevoegd worden.

Frank zou van Schell verliezen

Van de partij van Frank heb ik niet zoveel meegekregen, maar ik had het idee dat hij er met zwart tegen John Schell (60 jaar - rating: 2005) niet aan te pas is gekomen en geen moment tegenspel heeft kunnen creëren. Als Schell met wit zijn favoriete spelletje kan spelen, dan is hij moeilijk af te stoppen. Ik heb dat ook al eens mogen ervaren. 0-1 voor Rotterdam.

Hans heeft net Pxh7 gespeeld

Toen Hans op een bepaald moment Pxh7 tegen John van Baarle (62 jaar - rating: 2202) speelde, telde ik het punt eigenlijk al. Het soort stelling dat ontstond is normaal gesproken een kolfje naar zijn hand en leidt gewoonlijk tot een pijnlijk en snel mat. In de partij bleek dat Hans eerder echter een cruciaal tussenzetje had moeten doen om het zwarte tegenspel te minimaliseren. Zoals het nu ging kon de oude legende van Baarle de partij in zijn voordeel omzetten. Pogingen om hem uit zijn concentratie te halen door het plaatsen van slecht functionerende klokken liepen op niets uit. 0-2.

John van Baarle nog steeds ijzersterk

Marco dolf het onderspit tegen Gerard Kool

Marco was tevreden over zijn partijopzet met zwart tegen de sterke Gerard Kool (70 jaar inmiddels - rating: 2079). Marco had minimaal een gelijke positie bereikt in het middenspel, met het uitzicht op meer. Zijn mooie stelling zag hij onder druk van de klok echter in een paar zetten verschrompelen tot een ruïne. In verloren stand ging Marco door zijn vlag. 0-3

met o.a. mijn vader en Jos Visser die een kijkje kwamen nemen

Vooraf had ik er alle vertrouwen in om mijn ongeslagen status met nog een partijtje te verlengen, maar daar bleek Frans Vreugdenhil (51, rating: 1925 en lid van 6 (!) schaakverenigingen) toch echt heel anders over te denken. Hij speelde het damegambiet gewoon uitstekend met zwart en wist in het eindspel met een venijnig zetje zijn pluspionnetje te consolideren en aldus af te wikkelen naar een beter, en vermoedelijk gewonnen toreneindspel. Ik speelde dit eindspel gewoon door gezien Frans’ tijdnood – als ware het een blitzpartij op ICC - en ook een beetje vanwege de triomfantelijke blikken waarmee hij in gewonnen stelling oogcontact zocht met zijn teamgenoten. Met een dame en een toren tegen een koning werd ik uiteindelijk rustig mat gezet door Frans. 0-4.

Wit: Rick (2012)
Zwart: Frans Vreugdenhil (1925)
Opening: Damegambiet

1. Pf3 d5 2. d4 Pf6 3. c4 e6 4. Pc3 c6 5. Lg5 Le7 6. Dc2 O-O 7. e3 Pbd7 8. O-O-O b6 9. Kb1 La6 10. Pe5 Pxe5 11. dxe5 Pd7 12. Lxe7 Dxe7 13. cxd5 Lxf1 14. d6 Dg5 15. f4 Dxg2 16. Thxf1 Dxc2+ 17. Kxc2 f6! En zwart heeft al geen enkel probleem meer. Ik zal die opening eens gaan bekijken. 18. exf6 gxf6 19. Pe2 Kf7 20. Pd4 Tg8 21. Tg1 a6 22. f5 exf5 23. Pxf5 Ke6 24. Pg7+ Kf7 25. Pf5 Tg6 26. Pe7 Txg1 27. Txg1 Ke6 28. Tg7 h5 29. Pf5 Pc5 30. Pd4+ Kxd6 31. b4? Deze zet heeft een nadeel dat snel blijkt. Th7 lijkt me beter. Zwarts toren pakt dan de g-lijn maar er zijn dan enige kansen op remise. Pe6 32.Th7 Pxd4+ 33. exd4

Stelling na 33. exd4,...

33..a5! Zo blijft zwart een pion voor. Wat restte was een hoop geknoei. 34. Txh5 axb4 35. Kb3 Ta3+ 36. Kxb4 Txa2 37. Kc4 b5+ 38. Kc3 Ta3+ 39. Kc2 Tf3 40. Th8 Kd5 41. Td8+ Kc4 42. Td6 Tf2+ 43. Kd1 c5 44. dxc5 Kxc5 45. Te6 b4 46. h4 b3 47. Kc1 b2+ 48. Kb1 Kd5 49. Te8 Th2 50. h5 Txh5 51. Kxb2. Hier modderde ik nog heel lang door, maar zonder resultaat: 0-1.

Ach ja, het was in ieder geval een poging waard. Mijn ongeslagen status is er dus aan, ook een beetje een opluchting. De laatste partij die ik verloor was op 3 maart 2006 tegen Wim Hokken van Sliedrecht in een cruciaal duel om lijfsbehoud in de promotieklasse. Ik had de partij moeten winnen, maar gaf in tijdnood een volle dame weg. Rokado verloor toen van Sliedrecht met 5-3 en we degradeerden maar weer eens naar de eerste klasse (je zou er toch het heen en weer van krijgen).

Hans Sr. achter de witte stukken op bord 8

Theo die zoals gewoonlijk alles weer zelf voor deze avond geregeld en georganiseerd had, speelde voor de tweede achtereenvolgende keer tegen een naamgenoot. Deze keer tegen Theo Hoogesteger. En net als de vorige keer tegen Theo van der Sluis van Shah Mata werd ook nu het punt gedeeld. Beide namen geen risico’s en in een vervlakte stelling werd vlot remise overeengekomen. 0.5-4.5 en de wedstrijd was al beslist.

Hans van der Linden Sr. was zo sportief om achter de witten stukken aan het opengevallen achtste bord plaats te nemen (Murphy had zich op het laatste moment toch nog afgemeld, maar had daarvoor wél een goede reden – hij moest werken en kon met niemand van schema wisselen dus daar kon hij niet onderuit komen). Hans Sr. had met wit de partij prima opgezet, maar kon het zwarte initiatief van zijn geroutineerde opponent uiteindelijk toch niet stoppen.

In Leo's partij wisselden de kansen geregeld

Dat betekende een tussenstand na zes partijen van 0.5-5.5. Een waar debacle tekende zich af. Maar gelukkig hadden we de partijen nog van Leo en van good old Peter.
Leo stond eerst goed, toen slecht en vervolgens weer huizenhoog gewonnen. Met beide spelers in daverende tijdnood, snauwde zijn tegenstander hem “remise!” toe. Leo besloot door te spelen. Achteraf had hij dit beter niet kunnen doen. Er deden zich vervolgens merkwaardige taferelen voor op dit bord. Leo gaf met elke volgende zet (hij was in tijdnood, dit als excuus) materiaal weg, zonder dat hij daarvoor stukken terug kon pakken (hij had het na afloop treffend over een soort dominooschaak). Zijn tegenstander had zo’n haast om te winnen dat hij met de pionzet a5-a6 al wilde promoveren en met een doffe klap een witte dame op a6 plantte! Leo had uiteindelijk geen materiaal meer over, zijn tegenstander des te meer en deze gaf op dezelfde wijze mat als Frans Vreugdenhil bij mij had gedaan. Met een woedend: “het is toch niet te geloven,” verwijderde Leo zich van het strijdtoneel. “ik wel”, antwoordde zijn tegenstander laconiek toen Leo driftig het zaaltje uitbeende.

Peter op weg naar winst in zijn partij

Peter op bord 6 redde de eer en haalde als enige het volle punt binnen. Van de laatste fase van zijn partij was ik getuige, en ik kan niet anders zeggen dan dat hij zijn voordelige positie met vaste hand naar winst voerde. Beide partijen konden een pion tot dame laten promoveren. Handig wist Peter vervolgens dames te ruilen, waarna in een lopereindspel zijn materiële voorsprong de doorslag gaf. Einduitslag: 1.5-6.5
Graag had ik direct Peters partij op ons geliefde blog geplaatst. “Dan mail je hem eventjes door met wat commentaar.” Peter echter blijkt een van de weinig overgebleven mensen in Nederland te zijn die geen internet heeft (en daar ook niet om maalt omdat hij er gewoon geen behoefte aan heeft.) Hij zou me de notatie van zijn winstpartij in ieder geval wel nog per post nasturen. Dus dat komt later nog.

Volgende competitiewedstrijd is vrijdag 1 februari a.s. in Rotterdam tegen Ivoren Toren 3. Oude bekenden van ons waar wij prettige herinneringen aan hebben! Duidelijk is dat we ons hooggestelde doel om dit jaar te promoveren uit ons hoofd kunnen zetten, maar degradatie kunnen we nog wel voorkomen en daarmee zouden we de trend eindelijk eens kunnen keren. Winnen van de Ivoren Toren zou daarvoor een goede opstap zijn.

Tenslotte nog dank aan het adres van Cees den Hartigh voor zijn assistentie afgelopen vrijdagavond in de Hoeksteen en voor het maken van de foto’s. Klasse Cees!