maandag 15 maart 2010

Peter pakt Open Kampioenschap Hoekse Waard

Afgelopen 5 maart vond het OK Hoekse Waard plaats. Nergens heb ik op internet de afgelopen week een verslag hiervan kunnen vinden. Mijn mailtjes aan Theo en Ralf Zwart om informatie werden genegeerd. Derhalve van mijn hand een kort verslag uit de dikke duim (een dergelijk evenement moet toch beschreven worden, nietwaar). Moet men maar reageren, er wordt niks meer aan veranderd.

Rokado’s sjoelkanjer Peter Luijendijk heeft op 5 maart j.l. het schaaksucces van zijn carrière behaald door het vijfde open schaakkampioenschap van de Hoekse Waard overtuigend op zijn naam te schrijven. De pittige tegenstand die hij bij de externe wedstrijden met zijn club Rokado ondervindt in de bondscompetitie, en het regelmatig meedoen aan toernooien (zo was Peter niet zo lang geleden nog actief en niet geheel onsuccesvol, in Guernsey) wierpen zo eindelijk zijn vruchten af in dit toernooi, met vooral deelname van regionale spelers uit de Hoekse Waard.
Hij won vijf partijen op een manier die typerend voor Peter is en eigenlijk wel de “Westmase-methode” genoemd zou kunnen worden; of het nou met wit is of met zwart: bliksemsnel in de opening lopers tegen paarden ruilen, dat bij voorkeur te doen middels het verminken van de pionnenstructuur van de tegenstander, om vervolgens met zijn dartelende paardenpaar eindspelletjes in te gaan en uit te melken totdat tegenstander het vermoeide hoofd in de schoot legt en het punt binnen geharkt is. Zo ongeveer. Sha la li – sha la la.
Het was een methode waar zijn concurrenten geen raad mee wisten. Zo ook niet Theo, de enige andere Rokado-speler die in gezelschap van zijn oudere broer Peter op het evenement afgekomen was en zijn kans al schoon zag bij afwezigheid van alle Rokado-toppers die verhinderd waren en of gewoon verstek hadden laten gaan. Maar na enkele ontmoedigende verliespartijen werd door Theo aan het einde van de morgen abrupt van de zwarte koffie op het bier overgegaan. Met een stuk in zijn kraag eindigde hij zo in de onderste regionen met een gelijk aantal punten als mannen als Piet van Oudheusden en Cees van der Velden.
Titelverdediger Hans den Hollander had de afzichtelijke wisselbeker helemaal uit Rotterdam (met de metro, met de bus en vervolgens nog een kolere-eind lopen) met zich mee gezeuld. Hij slaagde er niet in deze vermoeienissen te boven te komen en in zijn spel te geraken. Zo verloor hij van Ed Lammens en remiseerde hij met Hans van ’t Hof en met latere winnaar Peter Luijendijk. Hij werd tweede, maar was in ieder geval tevreden dat hij van dat lelijke kreng van een beker af was.
Hoewel de organisatie er zijn best op had gedaan dit vooral een regionaal toernooi te laten zijn door het nauwkeurig plannen van dit evenement op een datum die samenviel met de speelronde van de landelijke competitie en van een aantal regionale bonden, verschenen er toch nog wat onbekende personages met hogere rating dan die van de gemiddelde Hoeksewaarder (die gemiddelde rating staat sinds mensenheugenis op 1500 of daaromtrent) op het toernooi, lui van buiten de Hoekse Waard – allochtonen zogezegd – die met hebberige blik op de spectaculaire hoofdprijs van 50 euro waren afgekomen. Onder hen zelfs een aan lager wal geraakte buitenlandse grootmeester van wie ik de naam even kwijt ben. Maar niemand was in staat de granieten Westmase methode te slechten van Peter Luijendijk die onbedreigd op de ongedeelde winst afkoerste.

Zoals gewoonlijk was het een uitermate gezellige boel daar in Mijnsheerenland, in multi-functioneel centrum “De Vijf Schelpen”, waar het bier weer rijkelijk vloeide, de bitterballen aan het einde van de middag in het rond vlogen, de barkeeper met zijn “koetjes en kalfjes” misplaatst weer menig toehoorder dacht te amuseren en op de achtergrond de typische Hollandsche klanken van Frans Bauer, Corry Konings en Sieneke te horen waren, “muziek” die op de een of andere manier uitstekend paste bij de geest van een dergelijk regionaal (om niet te zeggen provinciaal) toernooi.

Volgend jaar zal er ongetwijfeld een volgende versie zijn van deze Hoekse Waardse traditie.

Rick

Geen opmerkingen: