Walter Browne

Degenen die van plan zijn om in januari een bezoek aan Wijk aan Zee te brengen, lees voor een sfeertekening van vroeger het volgende artikel eens op de RSB-site: 09-10-07: Herinneringen aan IGM Walter S. Browne (door Willem Platje).
Ik schrok even toen het las, zo van "hij zal toch niet dood zijn?"
Gelukkig, hij leeft nog gewoon door, Willem geeft gewoon even een aardige sfeertekening uit die tijd. Voor mij is dit extra leuk, omdat ik er in datzelfde jaar ook bij was, net als een jaar eerder trouwens.

Browne vroeger

Walter Browne was in die tijd een schaakheld voor me. Niet alleen vanwege zijn speelstijl, maar in de eerste plaats omdat het een genot was om te zien hoe deze gozer achter het bord zat. Wat Jimmy Connors destijds was voor het tennis, dat was de langharige Amerikaan Walter Browne voor het schaken.
Fischer was begin 1975 trouwens nog wereldkampioen, maar omdat hij niet meer speelde hadden wij, jeugdige schakers, nieuwe helden nodig. Willem Platjes geeft een gedetailleerde beschrijving van de houding van Walter achter het bord, dus daar hoef ik niets aan toe te voegen.

Browne een paar jaar geleden

Rest mij om datgene te benadrukken waardoor Browne wèrkelijk het middelpunt was: hij kwam altijd in tijdnood. En als ik zeg tijdnood dan bedoel ik ook tijdnood. Regelmatig moest Walter zijn laatste, pak 'm beet, 20 zetten doen in minder dan 2 minuten; dat was meer regel dan uitzondering in elk geval. Iedere toeschouwer begaf zich op een gegeven moment zo dicht mogelijk in de buurt van het schaakbord waar Browne zijn zetten wegramde, dat was schitterend om te zien: haalt 'ie het of haalt 'ie het niet? Vrijwel altijd haalde hij het. Dat hij daarbij ook nog ijzersterke zetten deed was natuurlijk mooi meegenomen, er zat immers geen prutser achter het bord maar een topgrootmeester.
Willem beschrijft in zijn sfeertekening de partij van Browne tegen de sterke Rus Furman. Wat is het dan leuk om, bijna 33 jaar later, deze partij van het internet te kunnen plukken en even na te spelen. Ik heb genoten!