Rokado moeizaam langs IJsselmonde

Vrijdagavond stond in Rotterdam de halve finale van de RSB-beker tussen Rokado en IJsselmonde op het programma. Omdat Frank met zijn hele familie een week de op de Bahamas of omgeving was neergestreken, konden we met goed fatsoen eigenlijk niet om Leo heen. We beseften natuurlijk wel dat er op de eerste 3 borden gescoord zou moeten worden, want Leo rotzooit doorgaans maar wat aan, zoals hij hier trouwens regelmatig uitgebreid en niet zonder trots laat zien.

Ingekomen commentaar van Leo over zijn partij tegen Rinus Bongers:

Tja wat zal ik er van zeggen, het leek wel of ik voor het eerst schaakte, ik schat mijn prestatie gisteren ca op 1200, het leek van het begin tot het einde helemaal nergens op. Geen idee waaraan en waaraf, links niet rechts niet, geen idee welke kant de partij op ging, al helemaal geen enkel tegenspel weten te creëren. Bongers kwam dankzij mij heel goed uit de opening met veel ruimtevoordeel en kan dan heel rustig en kalm 10 zetten niets doen in mijn ogen, maar feitelijk de stelling steeds iets verbeteren en mijn tegenspel verhinderen. Fijnzinnigheden niet aan mij besteed, doe nou eens echt wat dacht ik.


Geen bord 4, maar meer kernreactor 4, de stelling na 31. a5 beton storten komt te laat en blussen helpt niet meer. Het alarm werd hier van fase 4 naar 5 verhoogd. Niemand durfde nog in de buurt van de stelling te komen.
Het was dus een grote lijdensweg, ik durf het wel een van mijn slechtste partijen ooit te noemen, ik schaamde me kapot, en foeterde naderhand hardop ‘een wanprestatie’. Het enige leuke afgezien van de overwinning van ons team, was het optreden van Chef (zie foto)

bezig baasje Chef

Een heel bijzonder schepsel, hij blaft niet , chef weet niet dat hij een hond is. Dit is hem echter niet aan te rekenen, het heeft de mens immers duizenden jaren gekost voordat hij er via Henry Descartes achter kwam dat hij dacht en dus was.
Wat een handige draagriem heeft ie aan dacht ik, je kunt hem oppakken als een koffer als het even nodig is, hetgeen ik dan tijdens de partij waaraan ik toch niet vond eens uitprobeerde. Dus ik pak hem op, maar een vervaarlijke blik van Chef overtuigde me snel dat ik dat beter kon laten. Dus deed ik het tegenovergestelde, ik duwde hem wat naar beneden, waarom weet ik ook niet, zat in één keer mijn hand achter in zijn keel of is het strot bij een hond, ik weet het niet. Later bij een gesprek aan de bar kwam ik er van zijn baasje achter dat het helemaal geen draagriem is maar een korset dat Chef nodig heeft omdat hij een nekhernia heeft gehad, tja had ik dat maar geweten.
Verder speelt met een oude tennisbal zoals een kat dat doet, pakt hem dan wel op in snuit, waardoor hij geluiden maakt die veel weg hebben van een varken dat een voerbak leegschrobt.
Volgens zijn baasje was hij onverzadigbaar als het op activiteit aankwam, ze wist te vertellen dat dit soort ras tot op het laatste doorging om dan plots neer te vallen en niet meer op te staan. Ik wens Chef nog vele jaren bij zijn speurtocht.

Chef begreep weinig van Leo's partij

Chef doet me trouwens een beetje denken aan die goede ouwe tijd van bij De Variant, waar we in een oud muf zompige zaal achter in een café in Breda speelden en daar hadden ze zo’n Labrador, die ze te weinig uitlieten. Je moest echt uitkijken aan welke tafel je ging zitten. Eénmaal kwam er een blinde vrouw schaakspelen bij ons op de club, vergezeld van de blinde geleide hond. Terwijl zij (ik bedoel de hond) de zetten soufleerde, werd deze en passant door de Labrador genomen (wie en wat dat laat ik even in het midden). Er kwamen verder geen zetten meer??! We hebben die vrouw nooit meer gezien.

E.L.L. en de Naar jr. Tot zover Leo.

Leo en Marco aan het zwoegen

Op het derde bord zag het er kort na aanvang goed voor ons uit. Marco zat weer eens stevig in zijn theorie en dat resulteerde al snel in pionwinst met mooie stelling. Ook Rick slaagde er op bord 2 in het zwarte nadeel om te buigen en uiteindelijk het 2e punt te scoren.
Zelf zat ik dankzij een ontzettend frivool gambietje tegen Steef Bergakker al vanaf de opening tegen een zeer bedenkelijke stelling aan te kijken. Het besef dat ik kompleet verloren stond werd door Fritz bevestigd, gemiddeld zo´n beetje -3 en dat zonder materiële achterstand. Alsof ik een partij van Leo zat na te spelen, dat idee.


Hier speel zwart 22… Df6 wat goed genoeg is voor de winst, maar Pxb3! Had de witte stelling direct gesloopt. Op 23. Dxb3 Dc5 24. Dc2 wint Lf4 de dame en op 23. axb3 is Tc8 moordend.
In de partij moest ik een stuk voor een pion geven om mat te voorkomen en maar hopen dat ik er in het uitvluggeren nog een halfje uit kon toveren. Dat lukte dankzij een blunder.


Stelling na 37. Tc7

Hier speelde zwart Kg6 waarop ik direct Le4 met remise-aanbod liet volgen, dat geaccepteerd werd. We hebben de slotstelling niet geanalyseerd en dachten dat wit de b-pion kon ophalen en moest kunnen winnen. Dat valt echter tegen want na Pf4 is deze pion indirect verdedigd en is het nog steeds zwart die winstkansen heeft.

Hans vs. Steef Bergakker

Maar goed, het mag ook wel eens meezitten. Nu de finale tegen Spijkenisse, die vermoedelijk de 3,5 -0,5 uitslag op de eerste 4 borden uit de competitie wel willen rechtzetten.


Hans